ԿԱՐԿԱՄԵՑՈՒՑԱՆԵՄ

(-) NBH 1-1071 Chronological Sequence: Early classical, 9c, 12c - ԿԱՐԿԱՄԵՄ ԿԱՐԿԱՄԵՑՈՒՑԱՆԵՄ. Կարկամ առնել. կորացուցանել. կծկել (զինքն կամ զձեռս). *Ծունկք կթուցեալք, զորս կարկամեաց բանսարկուն. Զքր. կթ.: *Կարկամիցէ մարդ զպրանոց իւր. Ոսկ. ես.: *Զօրն՝ յորում կարկամացուցանէ մարդ զանձն իւր. Ես. ՟Ժ՟Ը. 5. խոնարհեցուցանել, կորացուցանել: *Ի յայլոց ձեռն յուսալ առատագոյն լինել յինչս իւր, եւ զիւրն կարկամեցուցանել. Շ. ընդհ.: