ԱՆԴԱՏ

(ի, ից.) NBH 1-0131 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 10c, 11c, 13c, 14c ա. ἁδίκαστος non judicatus, indemnatus Ոչ դատեալ, եւ ոչ դատելի. զերծ ʼի դատաստանէ. անպարտ. անմեղ. ... *Դատաւորն անդատ որպէս դատապարտեալ ʼի դատաւորաց. ՃՃ.: *Որ կամիցի անդատ եւ անդատապարտ մնալ, մի՛ դատապարտեսցէ զեղբայրն իւր. Յհ. գառն.: եւ Ոսկիփոր.: *Եթէ արտաքոյ քան զքաղաքն ապաստանի սպանցէ զնա, անդատ լիցի. Եփր. ել.: *Ապա թէ աստ անդատ կայցեմք մնայցեմք ʼի գործել զմեղսն, զիա՞րդ ոչ է պարտ երկնչել. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 3: Կամ ոչ քննեալ. անծանօթ. անյայտ. *Զի մի՛ եւ երեւելիդ նիւթականութիւն քումդ տեսութեան մտացդ դիտման անդատ եղիցի. Նար. ԽԶ: (Ի նոյն միտս մարթի բերիլ եւ որ ʼի ԿԱ:) ԱՆԴԱՏ. Ոչ քննօղ եւ ոչ դատօղ ըստ օրինի. անիրաւ. ... ἁθέμιστος injustus *Ի կիկղոպայց երկիրն՝ յանօրինաց, յանդատից հասաք. Փիլ. նխ. ՟բ.: *Դատաւորն անդատ զդատաւորաց դատաւորն ʼի գերեզմանի թողու. ՃՃ.: *Զանդատ ատելութիւնսն: Զանդատ քո ոգի մեծացուցանես, թէ փորձեա՛ զիս տէր. Նար. ԽԵ. ԿԱ: