ՃՈՒԱՂՆ

(ղան, անց.) NBH 2-0180 Chronological Sequence: Early classical, 11c, 12c գ. ՃԻՒԱՂ որ եւ ՃՈՒԱՂՆ. Ճեւեղիկ. հրէշ. խըրտուիլակ. գազան այլանդակ եւ խառնակ մտացածին՝ ʼի ճուալոյ անհեթեթ ձայնից յօդեալ. կամ ուրուական ցնորք, եւ իբր անշունչ պատկեր՝ նուաղ եւ վտիտ. ճըւճըւեղ լըղար բան մը. եւ ճըւճըւացօղ, խպըլիկ, ճիվելեկ. (եբր. ծիիմ ). *Ճիւաղք բնակեսցեն ʼի կղզիսն. Երեմ. ՟Ծ. 39: *Ճիւաղ ինչ բիւրակերպ. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1: *Մի՛ զմիտս խորհրդոց ճիւաղաց ճարակ տացուք. Եւագր. ՟Է: *Դիւացն ճիւաղաց ճարակողաց զիս ախտիւք. Սարգ. յկ. ՟Է: *Սակս օճիրագործ հատընկէց վհուկ ճուաղանն: Որպէս ճուաղանցն է ճարակ ճռուողել ʼի գիշերի յանկողինսն: Որ առ երազօք օ ճուաղանցն՝ իմաստասիրէ. Մագ. ՟Ի՟Գ. ՟Ծ՟Ը: Իսկ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 28. *Շուրջ թռուցեալ բզզեն (մեղուք եւ ճանճք եւ մժեխք), եւ ճիւաղ շառաչենʼʼ. իմա՛ ճիւաղաբար կամ ճուալով. յն. աղմուկ բզզողաց: