- ՄԱՐԶԻՉ
- (զչի, չաց.) NBH 2-0224 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 10c ա.գ. Որ մարզէ, կամ ʼի փորձ մատուցանէ. վարժիչ. հանդիսադիր. ըստ յն. օծիչ. *Ըմբշացն մարզիչքն պատուիրեն: Առ նահատակական հանգիստն, զորս իմացան մարզիչքն հնարապէս: Մարզիչս ʼի վարձու ունելով (վասն անասնոց). Փիլ. այլաբ. եւ Փիլ. լին. ՟Դ. 29. եւ Փիլ. լիւս.: *Տային զանձինս իւրեանց ʼի մարզիչս (կամ մարձիչս) եւ ʼի բռնամարտիկս. (յն. ըստ իմաստից.) ՟Բ. Մակ. ՟Դ. 14: *Մարզիչք մարդկան, բովք ընտրութեան, հալոցք հոգւոց: Կոչի բուրհալք, իբր թէ հալք եւ մարզիչք՝ ըստ մեր դիտմանց՝ բազում գոյութեանց պատուական նիւթոց. Նար. առաք. եւ Նար. խչ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.