- ՄԵՆՈՒԹԻՒՆ
- (-) NBH 2-0251 Chronological Sequence: Early classical գ. ՄԵՆՈՒԹԻՒՆ կամ ՄԷՆՈՒԹԻՒՆ. μόνωσις solitudo. Մէն միայն գոլն. միայնութիւն. առանձնութիւն. առանձնականութիւն. *Զանապատն տեսանիցես, զմենութիւնն նշմարիցես ... ուր մենութիւնն է. Ոսկ. ՟ա. տիմ. ՟Ժ՟Դ: *Ի միմեանց բաժանեալք (ʼի բաբելոն) մի մի ʼի նոցանէ զմէնութիւն (հին տպ. զմեկնութիւն) զկեցութեան յանձինս իւրեանց բերէին. Ագաթ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.