ՄԻԱԳՈՅ

(ի, ից.) NBH 2-0263 Chronological Sequence: Unknown date, 10c, 13c ա. μονοούσιος solus, sive unicus in suo genere եւ ἑνούσιος substantialis vel innatus. Միաբուն գոյութեամբ կամ գոյացութեամբ. միաձոյլ. միատարր. միակ. միական. *Անկարօտ է այլում հուր, եւ ոչ խառնի յայտ տարր. վասն որոյ եւ ʼի տարերս միագո՛յ կոչեցին զնա: Յաղագս աստուծոյ ʼի վեր քան զմիագոյսս գերագոյն միացելոյ. Մաքս. ի դիոն.: *Նա ինքն է կենդանի, եւ միագոյ ախորժումն ծնիցելոյ. Կիւրղ. գանձ.: *Հաստատելով ʼի հրաշակերտութիւն միագոյ իրի զբազմաստեղնեան դրուագս գրութեան. Նար. յիշատ.: ՄԻԱԳՈՅ. μονοειδής unius et ejusdem modi. Միակերպ. միօրինակ. անայլայլելի. *Հոգին սուրփ մի է, միագոյ, առանց բաժանման, եւ բաժանէ զշնորհս իւրաքանչիւր՝ որպէս եւ կամի: Ինքն մի է միագոյն, եւ բազում (ըստ զօրութեան). Կոչ. ՟Ժ՟Դ: Տե՛ս եւ ՄԻԱԳՈՅՆ: ՄԻԱԳՈՅ. Մի ընդ այլում յիմիք կարգի. համասեռ, ազգակից. *Ըստ անուանն միագոյք են եւ համեմատք, եւ իրօք ʼի գործս անհամեմատք եւ բացորոշիչք ʼի միմեանց. Երզն. քեր.: