ՄԻԱՀԱՄԱՐ

(-) NBH 2-0266 Chronological Sequence: Early classical, 14c գ. ψῆφος suffragium, sententia. Միաբան համարումն՝ հաւանութիւն՝ քուարկութիւն՝ վճիռ. *Եպիսկոպոսունք ʼի մի միտս միաբանեցան, եւ եդին միահամար. Եւս. պտմ. ՟Ե. 23: ա. ՄԻԱՀԱՄԱՐ. ա. Միանգամայն համարեալ. ընդ ամենայն ʼի հաշիւ արկեալ. *Եկն ռստակէս՝ բերելով ընդ ինքեան զգիրն կանոնաց թուեալ միահամար կարգաւ տունս քսան. Ոսկիփոր.: մ. ԿՂԸՆԴ ՄԻԱՀԱՄԱՐ. մ. ἵσον aequale. Ընդ մի համար. հաւասար. *Չէ՛ ընդ միահամար՝ առնուլ զիշխանութիւնն եւ մատն լինել, եւ չառնուլ իսկ բնաւ զառաջինն. Ոսկ. փիլիպ. ՟Է: