ՄԻԱՄՏԻՄ

(եցայ.) NBH 2-0268 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 12c ձ. ՄԻԱՄՏԱՆԱՄ ՄԻԱՄՏԵՄ ՄԻԱՄՏԻՄ. Միամիտ լինել կամ գտանիլ. վարիլ որպէս միամիտ (ըստ ամենայն առմանն). հաւատալ, եւ հաւատարմութիւն ցուցանել. սիրով ծառայել. եւ Հաւանիլ մտօք. *Միամտանան ʼի բանն, եւ յորդորին ʼի գործ. Վստկ. ՟Ա: *Զմիամտելն առ թագաւորին արշակունւոյ. Խոր. ՟Գ. 48: *Ի ծառայութիւն մտին ստահրացւոյն, եւ ընդ նմին միամտեցան: Զի միամտեալ եւ հաւանեալ եւ նուաճեալ էին ʼի տէրութեանն արտաշրի. Ագաթ.: *Ո՛չ հաւատամ, եթէ գործովք ոչ տեսանիցեմ, եւ միամտիցիմ. Վրք. հց. ՟Ժ՟Թ. (որպէս ռմկ. խելքը պառկիլ, անտարակոյս ըլլալ:)