- ՄԻԱՐԱՐՈՂ
- (-) NBH 2-0273 Chronological Sequence: Unknown date, 8c ա. ՄԻԱՐԱՐ ՄԻԱՐԱՐՈՂ. ἐνοποιός unificus. Որ մի առնէ զայլս. միաւորիչ. միացուցիչ. արարօղ միութեան. *Բարին՝ միակն, միարար ամենայն միակի: Յորմէ որպէս ʼի միարար զօրութենէ միանամք. Դիոն. ածայ.: *Մինն եւ միարար՝ որպէս պարզ եւ անխառն եւ անշարադրեալ իման: Միակ ասաց, այլ միարար միակաց, այսինքն արարչագործ պարզիցն էութեանց (հոգւոց). Մաքս. ի դիոն.: *Ընդ միարարողն յանդիմանարարութեան. Մաքս. եկեղ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.
