ՅԱՏԱԿԵՄ

(եցի.) NBH 2-0338 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 12c ն. (որպէս թէ ցյատակել. լծ. եւ սատակել.) ἑδαφίζω solo aequo, humi prosterno κατασκάπτω, καταστρέφω, ἑρημόω suffodio, subverto, everto, desolo, devasto. կր. ἑδαφοῦμαι, ἑδαφίζομαι solo aequor, ut solum fio. Որպէս զյատակ գետնոյ կացուցանել. քանդել մինչեւ ʼի յատակն. տապալել. հիմնայատակ՝ հարթայատակ առնել. եւ Բնաջինջ առնել, կորուսանել կործանել զշինուած եւ զմարդ. ... *Զլերինս եւ զբլուրս յատակեցից: Յատակեցից զորմն՝ զոր ծեփէիք: Քարինք որմոց նորա յատակին: Զյատակեալս նորա վերստին կանգնեցից: Յատակեցից զքեզ, եւ զորդիս քո ʼի քեզ. եւ այլն: *Զաշտարակ չարին յատակէ. Գանձ.: *Զքաղաքն ʼի հիմանց յատակեցին: Զգերմանացիս ստահակեալս Մարկոս Ղուկիոս յատակեաց. Եւս. քր. ՟Բ: *Ի ձեռն կնոջ զորդիսն Հեղիու քահանայի յատակէր. Ոսկ. ի հերոդ.: *Յատակէ զնորա ամանս. Բրս. սղ.: ՅԱՏԱԿԵԼ. Սալայատակ շինել. որպէս զհարթ գետին յօրինել. հարթել. *Լցուցեալ զհրապարակսն անտիոքացւոց՝ յատակեաց սպիտակ կճասալ յատակօք. (ռմկ. ... ) Խոր. ՟Բ. 24: *Ծով է դարձեալ ճանապարհ յատակեալ ʼի շահ վաճառականաց. Վեցօր. ՟Դ: *Հաճեալ եւ բնակեալ ընդ հոգիս յատակեալս խոնարհութեամբ. Լմբ. պտրգ.: