ՅԱՐԱՆՈՒՆԱՊԷՍ

(-) NBH 2-0343 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 7c մ. ՅԱՐԱՆՈՒՆԱԲԱՐ ՅԱՐԱՆՈՒՆԱԿԻ ՅԱՐԱՆՈՒՆԱՊԷՍ. παρωνύμως denominative. յարանուն (ըստ ամենայն նշ.) յարանունութեամբ. նովին կոչմամբ. յարմարութեամբ իւիք անուան ընդ անուան կամ ընդ իրին. համանունաբար. *Այլ ինչ քաջութիւնք յարանունաբար գոն առ սոսա, այլ ոչ կարող համազոյգ լինել տիրականիս: Յաղագս զգուշագունից ոմանց, եւ ʼի պահու խաղաղութեանն զուարթնոց յարանունաբար ընկալելոյս զկոչումն (զինուոր անուան). Պիտ.: *Սոքա ոչ են դրութիւնք, բայց յարանունաբար յառիցելոց դրութեանցն ասին: Որակութիւնք են նախասացեալքս. եւ որակք ըստ սոսա յարանունաբար ասացեալք: Գրեթէ ʼի վերայ ամենեցուն է յարանունաբար ասիլն. որկէն, ʼի սպիտակութենէն սպիտակն, եւ ʼի քերականութենէն քերականն, եւ յարդարութենէն արդարն. Արիստ. առինչ. եւ Արիստ. որակ.: *Ուրախութիւն (յն. էւֆրօսի՛նի) յարանունակի գետոյն, որ Արածանի կոչի (ըստ յն. եւֆրա՛դիս): Եւ յայլոցն եւս ոմանց գետնանախանձիցն (բուսոց), որ յարանունակի անուանին մեղիղովտայ. Փիլ. լին. ՟Դ. 243. եւ լիւս: *Սովորութիւն ունիմք եկեղեցի անուանել (զտաճարն) յարանունապէս, այլ ոչ բնաւորաբար. (զի եկեղեցի է ժողով, եւ տաճարն ժողովարան.) Սհկ. կթ. եկեղ.: եւ Կանոն.: