ՇԱՀԱՊ

(ի, աց.) NBH 2-0458 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 12c գ. արաբ. սահըպ, սահապ. οἱκονόμος procurator, dispensator ὀ ἑπι τῆς πατριῆς qui est super familiam, parentelam ἑθνάρχης praepositus gentis. որ եւ ՇԱՀԱՊԵՏ. Տէր. իշխան. պետ. ստացօղ. նախարար. նահապետ. վերակացու. հազարապետ. ոստիկան. փոխարքայ. ազգապետ. *Էլիաս որդի սափայ՝ շահապ: Երաստոս շահապ քաղաքիս. ՟Գ. Թագ. ՟Դ. 6: Հռ. ՟Ժ՟Զ. 23: *Շահապաց՝ ո՞րբոց հոգաբարձութիւն յանձն է. Փիլ. լիւս.: *Շահապ եգիպտացւոց. շահապն նախարարապետ՝ որ կարգեալ կայր ʼի վերայ աշխարհին եգիպտացւոց. Եւս. քր. ՟Ա: *Իշխանն՝ շահապ զարեւանդ եւ հեր գաւառի: Զշահապն շահապիվանի. Ագաթ.: *Ի վերայ մանկանց եկեղեցւոյ կացին առ մեօք շահապք եւ պարետք. Սարկ. քհ.: *Ի դամասկոս շահապն արետ արքայի. Եփր. ՟բ. կոր.: