ՇԱՌԱՉՈՒԿ

(-) NBH 2-0465 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 9c գ. ՇԱՌԱՉԻՒՆ, ՇԱՌԱՉՈՒԿ, ՇԱՌԱՉՈՒՄՆ. որպէս եւ (որ եւ Շչիւն.) Շառաչելն. ձայն շառաչելոյ կամ պատառման օդոյ. հնչիւն շարժման պէսպէս իրաց. կոփիւն. արձագանք. ջաղբք. *Շառաչիւն (յն. ձգումն) նետից: Զշառաչիւն զերիվարացն: Նոր անձրեւօք կարկտի, եւ անհրաժեշտ շառաչմամբք (յն. ջաղբիւք) հալածեալք. ՟Բ. Մակ. ՟Ե. 5: ՟Ա. ՟Գ. ՟Զ. 41: Իմ. ՟Ժ՟Զ. 16: *Եդ ʼի բարբառ զբազմութիւն ջուրց շառաչմանց (յն. արձագանաց) յերկինս. Երեմ. ՟Ծ՟Ա. 16: *Այսպիսի ամպ երկնաւոր անձրեւօք մօրտացեալ՝ եւ չսարանայ սակաւ շառաչուկ մերոյ լեզուոյս ընդունել. Սեբեր. ՟Թ: *Լինիցի ցօղ շառաչո՛ւկ (այսինքն շառաչմամբք սրսկեալ) ʼի մէջ հնոցի. Ոսկ. մ. ՟Ա. 4: *Ըստ նմանութեան տեղատարափ շառաչման՝ նետաձիգ սաստկութեամբ զգունդս պարսկացն ահաբեկէին. Փարպ.: ʼԻ միոջէ միայն շառաչմանէ քարի (պարսատկին): Ի շառաչմանէ թեւարկութեան արծուոյ. Պիտ.: Զքր. կթ.: *Պա՛րտ էր գողիաթու յորսայս անկանել ʼի շառաչմանէ քարին. Տօնակ.: