ՇՊԵՏ

(ի, աց.) NBH 2-0493 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 13c գ. Թուի բառ եբր. շուփէթ, որ է Տեսուչ, իշխան, դատաւոր. եւ կամ պ. սիւպան թ. չօպան. այսինքն Հովիւ. խաշնարած. հօտապետ. *Արքայն մովաբացւոց իբրեւ այր մի շպետ՝ տայր զհաթրկս խաշանց՝ իսրայէլի. Եփր. թագ.: Շպե՛տ (կամ շըշպետ) աշխարհիս, մեր երկու հովուիս (այսինքն հայրապետի եւ թագաւորի) ձեռնտու լիցիս. Գանձ.: Իսկ Հին բռ. *Շպետ. հացերէց, կամ հովուապետʼʼ: (Տե՛ս եւ ՆԵԿԵՏ:)