ՈՎ

(ո՞յր, ո՞վք կամ ո՞յք կամ ո՞րք, ո՞յց. կամ որո՞ց.) NBH 2-0523 Chronological Sequence: Early classical, 7c, 8c, 10c, 11c գ. τίς; quis? Ո՞Վ. ո՞. ո՞ ո՞ք. ո՞րպիսի ոք. ո՞վ, վո՞վ, քի՞մ. *Ո՞վ է հայր նորա, եթէ ոչ կիս: Ո՞վ ծանուսցէ: Ո՞վ պատմեսցէ: Ո՞վ է իմ մայր, կամ ո՞վ են իմ եղբարք: Ո՞վ իցէ սա: Ո՞վ են սոքա. Ո՞վ էիք, յորժամ արկանէիք յամանս ձեր: Ո՞վ եւ ո՞վ իցեն՝ որ երթայցեն: Ո՞յր է պատկերս այս կամ գիր. եւ այլն: *Ես եւ դու ո՞վ իցեմք, որ զանքնինս քննիցեմք, եւ զանճառսն խնդրիցեմք. Ոսկ. ես.: *Ո՞վ իցէ՝ որ սիրեաց զհիւանդութիւնն, եւ ատեաց զառողջութիւնս: Բուզ. ՟Դ. 5: Այլ անսովոր է ասել. *Ո՞վ է քաղաքս այս (այսինքն զի՛նչ է, ո՛ր է). եւ նա ասէ, եփեսոս է: Ո՞վք են, որ վաճառեն: Ո՞վք են ճշմարիտ երկրպագուքն. Ոսկ. մտթ. եւ Ոսկ. յհ.: *Տեսանել՝ թէ ո՞վք եւ որպիսի՛ք են. Արծր. ՟Գ. 4: *Ո՞րք են, որ զբան նորա պահեն. Յճխ. ՟Ժ՟Ա: Այլ սովորական է ասել, Ո՞յք են: Ո՞Վ ՈՔ. Նոյն ընդ վ. *Ո՞վ ոք իցէ ի ձէնջ մարդ: Ո՞յր ուրուք ի ձէնջ. եւ այլն: *Ո՞վ ոք իցէ նա: Ո՞վ ոք ուստեք. Խոր. ՟Բ. 75: Ագաթ.: ՅՈ՞Վ կամ ՅՈ՞. այսինքն Ու՞ր. Տե՛ս ի կարգի տառիդ յ: