ՈՎ 2

(-) NBH 2-0524 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 11c մջ. Ո՛Վ Ո՞Վ, Ո՜Վ. Ի նշանակ կոչման, հառաչանաց, զարմանաց, աւաղելոյ, եւ այլն. ω, ὥ! O! Ո՛. ո՜. ո՛հ. ա՛յ. բա՛բէ. հօ՛, եա՛, հէ՛յ, եյ, ի՛, ա՛խ. յն. լտ. օ՛. *Ո՛վ մարդ: Ո՛վ տիմոթէէ: Ով հրեայք: Ո՛վ ազգ անհաւատ. եւ այլն: Կամ *Ո՜վ կին դու, մեծ են հաւատք քո: Ո՛վ անմիտք եւ հեղգասիրտք: Ո՜վ լի ամենայն նենգութեամբ: Ո՜վ քաղաք արեանց: Ո՛վ (կամ ո՛հ) երեւելիդ փրկեալ քաղաք. եւ այլն: Կամ *Ո՞վ խորք մեծութեան. եւ այլն: Ո՞վ սքանչելիք. զիա՛րդ, եւ այլն. Սեբեր. ՟Ը: *Ո՜վ սքանչելի եւ տեսիլ ահաւոր: Ո՜վ համբոյր՝ նենգութեան նշան. Շար.: *Ո՜վ դառն սեղան՝ լի լեղեաւ. ո՛վ կերակուր պատրաստեալ ի դիւաց. ո՛վ ճաշ անշայեկան. Ոսկ. ես.: *Ո՛վ բարերարութիւն, ո՛վ մարդասիրութեանն առաւելութիւն. Ոսկ. մ. ՟Ա. 16: *Ո՜վ սաստկագոյն հառաչումն: Ո՜վ անհնարին եւ արտատեղի տարակոյսք: Ո՞վ նոր իմն եւ սքանչելի՝ անկարծելի տեսիլ. Պիտ.: Առընթեր սեռականի. (նոյնպէս եւ յն. իսկ լտ. հյց.) *Ո՜վ սքանչելեաց: Ո՜վ հրաշիցս: Ո՛վ աղետիցս: Ո՛վ թշուառութեանս. եւ այլն. ի բազում գիրս: *Ո՞վ քո աստուած յայնժամ ներողութեանդ: Ո՛վ ողորմութեան քո քրիստոս: Լաստ. ՟Ժ՟Դ: Վրք. հց. ՟Ժ՟Ե: *Թշնամի է բարեհաշտ, եւ բարեկամ դրժող. ո՞վ լծակցութեանս, եւ օտարութեանս. Ածաբ. աղք.: *Ո՜վ նոր խառնմանս. ո՛վն ասել՝ է ուրեք որ հիացմամբ է եւ զարմացմամբ, եւ է՛ ուրեք զի ողբական է եւ աւաղական. իսկ աստ հիացական է եւ զարմացական. Լծ. ածաբ.: Առանց խնդրոյ. *Ո՜վ, կամաւ զանկապելին՝ կապեալ ըզձեռս արձակողին: Ո՞վ, զինչ զօրութիւն է, որ լուսաւորեաց զքեզ աւազակդ: Ո՞վ, որպիսի ահ եւ դողումն եկեսցէ. Շար.: Կոչ. ՟Ժ՟Գ: Վրք. հց. ՟Բ: *Ո՛վ ո՛ (կամ ո՛ ո՛. ὧ ὧ! o o! ). փախերո՛ւք յերկրէ հիւսիսոյ. Զաք. ՟Բ. 6: