ՈՔ

(ուրուք, ումեք, յումեքէ. ոմանք. ոմանց, եւ այլն. (գտանի եւ ումեքիւ, ոքք կամ ոք.)) NBH 2-0561 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 11c, 12c - Ոմն. մի ոմն. եւ Մի. մի ինչ. իմն. ինչ. այս ինչ. τίς, τι aliquis, -qua, -quid; quidam, quaedam, ullus, ulla, nonnulli եւն. Ի մեզ սեպհական է բանաւորաց, այլ լայնաբար ասի եւ զկենդանեաց եւ զանշնչից ըստ հոմաձայնութեան յունին. մեկը, մեկ քանին. ... *Եթէ ոք կամի: Որ ոք գիտիցէ: Զիա՞րդ կարէ ոք: Եթէ ուրուք եղբայր մեռանիցի: Անցանել ումեք ընդ այն ճանապարհ: Մարգարէ ոք (կամ ոմն) յառաջնոցն յարեաւ. եւ այլն: *Չի՛ք ոք առ ոք աղաղակել. Կանոն.: *Ես ի՞ւ երեւիմ քան զոքն աւելի: Ոչ դուզնեաքեայ ոք էին նոքա: Պարզամիտ ոք էին, եւ առանց դպրութեան. Փարպ.: Եղիշ. ՟Ը: Իգն.: *Զօրականք ոք առաքինիք՝ եւ յետ մահուն պատուին. Ոսկ. ես.: Դուն ուրեք լինի ասել. *Արգահատօղք ոքք լեալ էին: Որ պիսի՞ք ոքք լինիցին: Ոչ ոքք կարասցեն զերծանուլ: Որ զիւրեանց զոքսն (այսինքն զիւրեանցսն) անտես առնեն. Ոսկ. մ. ՟Բ. 14. 18: Մագ. ՟Ծ՟Ե: Ոսկ. ՟ա. տիմ.: *Միթէ բազո՞ւմք ոյք (կամ ոքք, այսինքն ոմանք) էին, որ գիտակ էին գործոյն. Կոչ. ՟Բ: *Ոչ ի մէնջ կոչեցեալք, կամ յուրուք (այսինքն յումեքէ) ի մարդկանէ, այլ ի հոգւոյն աստուծոյ. Շ. թղթ.: *Ոչ կարօտացաւ ումեքիւ խորհրդակցաւ. Սիր. ՟Խ՟Բ. 22: *Մարդ ոք, առիւծ ոք, քար ոք. Արիստ. եւ Անյաղթ: *Ո՞ ոք (այսինքն զի՞նչ ինչ) վերագոյն իցէ. աշխատե՞լ զմարմինն, թէ պահել զմիտս անշփոթ: Ո՞ր ոք (այսինքն ո՞ր այն) վերագոյն իցէ քաղաքավարութիւն. Վրք. հց. ՟Ժ՟Ա: *Եւ ո՛չ զմի ոք (այսինքն զմի ինչ) յայդցանէ կարես առնուլ յանձն: Յհ. իմ. երեւ.: *Խոստովանիմք յերկուց բնութեանց մի (ոմն կամ ոք) լեալ, եւ ի միաւորութեանն ոչ կորուսեալ զմի ոք (այսինքն զմի ինչ) յերկուցն. Շ. թղթ. իմա՛ ըստ հոմաձայնութեան յն. դիս (ար. եւ իգ). դի (չէզ) լտ. ա՛լիքուիս, ա՛լիքուա, ա՛լիքուիտ: Տե՛ս եւ ՈՐ ՈՔ. Ո՞ ՈՔ. Ո՞Վ ՈՔ: ՈՉ ՈՔ. ԵՒ ՄԻ՛ ՈՔ. ουδείς, οὑθείς, μήθις, μήθεις nemo, nullus եւն. հիլ մեկը. ... *Ոչ ոք է՝ որ առնէ: Ոչ ումեք ինչ ասացին: Ոչ զոք տեսին. եւ այլն: *Մի՛ ոք ասիցէ: Մի՛ ումեք ասասցեն. եւ այլն: *Մարդասէրն ոչ յումեքէ գարշի, զի բժի՛շկ է, եւ ոչ զոք անտես առնէ. ՃՃ.: ՈՔ (1-0382) Տ. ՅԱՐՏՈՒՄԵՔԷ *Զանազանեալ է յումեքէն լինել, եւ յարտումեքէն, եւ իւիքն: *Յարտումեքէն իբրեւ ʼի նիւթոյ, յումեքէն՝ իբր ʼի պատճառէ, եւ իւիքն՝ իբրեւ գործւով. Փիլ. լին. ՟Ա. 58: