ՉԱՄԱՆ

(ոյ, ով.) NBH 2-0562 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical գ. κύμινον ciminum, cuminum. եբր. քամմօն. ար. քէմմուն. թ. չէմին (յն. քի՛մինօն. լտ. չի՛մինում կամ քո՛ւմինում ). Բոյս ընտանի եւ վայրենի, որոյ ունդն է դեղին. որպէս եւ տերեւն չորացեալ դեղնի. ջերմ եւ չոր՝ կծուահոտ, որ լինի համեմ ի կերակուրս. մանաւանդ ի պէտս ապխտելոյ զմիս. *Սերմանէ փոքր մի արջնդեղ եւ չաման: Եւ ոչ զանիւ կամնասային ածեն ի վերայ չամանոյն: Չամանն հացիւ ուտի. Ես. ՟Ի՟Ը. 25=28: *Տասանորդէք զանանուխ եւ զսամիթ եւ զչաման. Մտթ. ՟Ի՟Գ. 23: *Կիմին. չաման: Կարամ, կարոգին. վայրի չաման. չամանուկ. Գաղիան.: ՉԱՄԱՆ ՀԱՅՈՑ. ըստ Բժշկարանի ՝ քամոնի էրմանի, քարաւիայ. քէմմունի էրմէնի.