ՊԱՀԱՆԳ

(ի, աց.) NBH 2-0586 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 13c գ. ՊԱՀԱՆԳ կամ ՊԱՀԱՆԿ. ἕνδεσμος illigatio, junctura, compago ἰμάντωσις contignatio, loramentum ξύλον lignum. (Որպէս թէ Անկուած առ ʼի քաջ պահել, կամ ʼի պահել անկ.) Շաղկապ ʼի մէջ հիւսուածոյ որմոց՝ ʼի փայտից եւ յայլ նիւթոց. տե՛ս եւ ԿՈԶԱԿ եւ ԳԱՄ. *Տաց քարինս ռմբաքարաց ʼի պահանկս նոցա, եւ կործանեսցին: Փայտեայ պահանգս կապէին ʼի մէջ որմոյն: Փայտս պահանգս դնէին յորմսն. Եղեկ. ՟Ժ՟Գ. 11: ՟Ա. Եզր. ՟Զ. 9: ՟Բ. Եզր. ՟Ե. 8: *Զորօրինակ շինուածոց յորժամ պահանգքն՝ որ պինդ ունին զշինուածսն՝ փտիցին եւ ապականիցին, ապա որմքն ʼի հարկէ խարխարին եւ անկանին: Ի շինուածին թէ ոչ կապիցեն պահանգքն, ոչ է հաստատուն. Ոսկ. ես. եւ Ոսկ. կողոս.: *Սէրն՝ պահանգ շինուածոյ. զի նովաւ հաստատեալ կազմին որմք տաճարի. եւ եթէ նենգութիւն ինչ գտցի ʼի պահանգս ապարանիցն, անկեալ կործանի շինուածս. Մծբ. ՟Բ: *Ի դալարուտ պահանգի՝ որ արկեալ է յորմ. Եփր. թագ.: *Հոգին սուրբ որպէս զպահանգ՝ զբոլորն ինքեան կապեալ ունի. Վրք. հց. ՟Ի՟Զ: ՊԱՀԱՆԳ. Որպէս Պահպանակ. զրահ. *Պահանգք պատենազէնք՝ անգծելի երկաթոյ. Թղթ. դաշ.: