ՊԱՆԾԱՆԱՄ

(ացայ, ցի՛ր.) NBH 2-0596 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 10c, 12c - ՊԱՆԾԱՄ ՊԱՆԾԱՆԱՄ. (գրի եւ ՊԱՆՁԱԼ, ՊԱՆՁԱՆԱԼ.) Յանձնապաստան լինել. վստահանալ. եւ Պարծիլ. նազիլ. ʼի լաւ կարծիս լինել զանձնէ եւ զիւրոցն. ուրախանալ ընդ յաջողուածս անձին եւ իւրոցն. *Յորս դուքն պանծացեալ էք, սրով սատակեսցեն. Երեմ. ՟Ե. 17: *Ասաց եւ առ ոմանս պանծացեալս յանձինս՝ թէ արդարք իցեն. Ղկ. ՟Ժ՟Ը. 9: *Պարծիմք ʼի Քրիստոս Յիսուս, եւ ոչ ʼի մարմին պանծացեալ եմք. Փիլիպ. ՟Գ. 3: *Չէ ինչ օգուտ յայլոց առաքինութիւնս պանծանալ: Եթէ պանծանայցես յանձն, ոչ ունիցիս. եւ եթէ չպանծանայցես, բազում յաւելուցուս. Ոսկ. մ. ՟Ա. 3: եւ Ոսկ. ՟բ. տիմ. ՟Բ: *Ահա ոչ պարծիմ ամենայն իրօք նախատեալս, ոչ պանծամ դսրովեալս. Նար. ՟Ծ՟Դ: *Որք մեղիտեաւն, որպէս ասաց Ոմերոս, պանձանայք. Ճ. ՟Ա.: *Երուսաղէմ մեծապէս պանծացաւ յոյժ. Շար.: *Իսկ նոքա գլխովին եւ յօտարին ստացուածոցն վերայ պերճացեալ պանծանան. Լմբ. սղ.: