ՊԱՏԺԱՒՈՐ

(ի, աց.) NBH 2-0610 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 10c, 11c ա. κολαζόμενος castigatus. Ունօղ յանձին զպատիժ. պատժեալ. դատապարտ. *Նորին իսկ պատժաւորին է վնասն, որ սպանանէ զինքն (վասն յանցաւորութեանն). Ոսկ. ՟բ. կոր.: *Յերկարեցաւ մինչեւ յերկոտասաներորդ ամ պատժաւորացն. Եղիշ. ՟Ը: *Տեսանեմք չորս հրեշտակըս, որ կան եւ խօսին ընդ պատժաւորին. Ճ. ՟Ա.: ՊԱՏԺԱՒՈՐ. ὐπεύθηνος reus, obnoxius. Արժանի պատժոյ. պատժապարտ. պարտաւոր. չարագործ. *Մի՜ համարիր, ասէ, եթէ յապաղումնն օգտեսցէ ինչ զպատժաւորն. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 27: *Բեւեռեցին զահաւորդ երկնի եւ երկրի՝ իբր զհաւաստի պատժաւոր: Զպատժաւոր անամփոփելի ʼի քոց տեսութեանց՝ մաքուր արասցես. Նար. ՟Հ՟Է. ՟Ձ՟Գ: ՊԱՏԺԱՒՈՐ եւ ՊԱՏԺԱՒՈՐԱԿԱՆ. τιμωρητικός, -κή ultor, ultrix. Տ. ՊԱՏԺԱԿԱՆ՝ ըստ ՟ա. նշ. *Յայնժամ եցոյց զպատժաւոր զօրութիւնն: Զպատժաւորական զօրութիւնն յայտ առնէ. Ոսկ. մ. ՟Գ. 14: