ՊԱՏՃԱՌԱՒՈՐ

(ի, աց.) NBH 2-0615 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 11c, 13c, 14c ա. αἱτιατός ex caussa procedens, productus, effectus. Ունօղ զպատճառ. պատճառեալ. մանաւանդ՝ եզականն, արարած. *Նախախնամութիւն աստուածպետութեանն յամենայն պատճառաւորացս է օրհնաբանելի. Դիոն. ածայ. ստէպ: *Թողեալ զպատճառն՝ պատճառաւորացն պաշտօն մատուցանիցեն. Եզնիկ.: *Միայն առիթ պատճառաւորացն. Նար. ՟Ղ՟Գ: *Զպատճառէն Աստուծոյ, եւ զպատճառաւորացս գոյեղինաց. Վրդն. ծն.: ՊԱՏՃԱՌԱՒՈՐ. αἵτιος reus. Տուօղ պատճառս կամ զառիթ. վնասաւոր. յանցաւոր. *Տրտմեալ հարցանէին՝ վասն մեղաց, յոր պատճառաւոր չէին. Բրսղ. մրկ.: *Արարեալ զնա, ասէ, յանդիման, ոչ ինչ գտի զնա պատճառաւոր. Ոսկ. գծ.: *Որ թէպէտ եւ պատճառաւոր գտանիցի, սակայն ոչ տան զնա անդրէն յաքսորս դարձուցանել. Վրք. ոսկ.: *Զամենայն պատճառաւորս ինչ (համարեալս) չարչարէր դառնագոյն. Վրք. հց. ձ: