ՊԱՐՍԱՒԱԴԷՏ

(գիտի, տաց.) NBH 2-0639 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 9c, 10c, 12c ա. μωμοσκόπος reprehendendi animo observans, curiosus reprehensor. Որ գիտի պարսաւանս կամ արատս գտանել ʼի վերայ այլոց, ըստ գտանօղ. բամբասասէր. պարսաւասէր. *Բանավաճառք, եւ վկայելոց (գովութեամբ ʼի վարդապետութեան)՝ պարսաւադէտք. Ճ. ՟Բ.: *Անձամբ ոչ ետուն՝ զարհուրեալք ʼի պարսաւադիտաց. Մխ. դտ.: *Ապա եթէ ոք ʼի պարսաւադիտացն ʼի վերայ մեր ընթացեալ՝ խոտորնակս ինչ խորհեսցի հակառակելով՝ Նանայ.: *Ծածկեաց զիրսն ʼի պարսաւադիտացն. Իգն.: *Յիրաւի պարտապանք գտցուք պարսաւադիտացն. Նիւս. կազմ.: *Ողջ ամբողջ եւ անխախուտ մնասջիք ʼի պարսաւադիտութեան դիտողէ. Յհ. կթ.: *Կարասցէ պախարակել զսա, որ պարսաւադէտ բարս ունիցի. Պիտ.: ՊԱՐՍԱՒԱԴԷՏ ԼԻՆԵԼ. μωμοσκοπέω reprehendendi animo considero. Սագտանել. մեղադիր լինել. *Պարսաւագէտ բանիս լիցին ... մի՛ համարիր մեղքս նոցին. Յս. որդի.: