ՎԱԽՃԱՆԻՄ

(եցայ.) NBH 2-0770 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c ձ. τελευτάω, ἁναπαύομαι vitam finio, morior, requiesco, obeo. Մեռանել. վճարիլ ʼի կենաց աստի. հասանել ʼի վախճան կենաց, կամ յելս ինչ իրաց. *Հայր քո երդմնեցոյց զմեզ, մինչչեւ վախճանեալ էր նորա: Հասեալ յերուսաղէմ՝ վախճանեցաւ: Վախճանեցաւ Յովսէփ, եւ ամենայն եղբարք նորա: Վախճանեցաւ արքայն եգիպտացւոց: Եւ եղեւ ʼի վախճանելն հերովդի: Ասա՛ բան ինչ ʼի տէր. եւ վախճանեա՛ց (կամ վախճանեցի՛ր. ըստ Իսիւք): Սրով վախճանեսցին: Սովով եւ մահուամբ վախճանեսցին. եւ այլն: *Սկսեալ հոգւով, եւ արդ մարմնով վախճանիք. Գաղ. ՟Գ. 3: *Արջք օրհասականք ընդ վախճանել շնչոցն հզօրագոյնք կռուին. Եղիշ. ՟Ա: ՎԱԽՃԱՆԵԱԼ, ելոյ, ոց. Մեռեալ. *Վախճանելոցն հոգիք զօրութիւն ինչ ունին. վախճանեալքս՝ մարդկան իրողութեանցս փոյթ առնեն. Պղատ. օրին.: