ՎԱՅԵԼԵՄ

(եցի.) NBH 2-0776 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 11c, 13c, 14c ն.չ. պէսպէս խնդրով. ἁπολαύω fruor, oblector; commodum, fructum, emolumentum capio; utor τρυφάω , τέρπομαι delicior, delector. Ունել զվայելս զուարճալի իրաց. հաճութեամբ եւ դիւրութեամբ սրտի ժառանգել զխնդրելին. վարել զանդորր կեանս. փափկանալ. հեշտանալ. կցորդ լինել. հաղորդիլ. վայլել. ... *Ի նոր ճաշակսն վայելեսցեն: Ընդ նոցին արգարոցն վայելէին: Կշտապինդ՝ վայելիցէք ʼի գալստենէ փառաց դորա: Եկա՛յք եւ վայելեսցու՛ք ʼի բարութիւնս որ կանս: Ե՛կ եւ վայելեսցուք սիրով (այսինքն ʼի սէր): Ձերով իշխանութեամբդ վայելեն. եւ այլն: *Ի մէջ հնոցին սուրբքն ցօղովն վայելէին: Զի՞նչ սքանչելի է փառք ʼի մարդկանէ, որով մանկունք կաքաւիչք վայելեն. Ոսկ. մ. ՟Ա. 4. եւ Ոսկ. յհ. ՟Ա. 37: *Ի հայրենական խնամսն վայելիցեմք: Զի զամենայն երանութիւնսն յուսով վայելեսցուք: Վայելեցէ՛ք զանճառ բարիսն: Վայելեա՛ ապա գոնէ զայժմու ժամանկս: Զայս վարեսցուք, եւ որ գալոցն է աշխարհ, զայն վայելեսցուք. Յճխ. ՟Ժ. ՟Ժ՟Ա. ՟Ի: Ճ. ՟Գ.: Վրդն. յանթառամն.: *Սատանայ՝ ոչ վայելելով ʼի թագաւորականն դիմաց, յորմէ հրեշտակքն վայելէին: Բացերես եւ համարձակ վայելել ʼի տեսութենէ աստուածութեան. Իսիւք.: Բրսղ. մրկ.: *Յուրախութիւնս լաւութեանցն վայելել: Բարերարութեան առաքինութիւնն այն է, յորժամ այլքն ʼի նմանէ վայելեսցեն. Եզնիկ.: ՎԱՅԵԼ Է, են. կամ ՎԱՅԵԼԷ, լեն. (դիմազ.) Վայելուչ է. վայելչական է. արժա՛ն է. պատշաճ է. ա՛նկ է. օգտէ. լաւ է. կըվայելէ, յարմար է, կինկնայ, կիյնայ. *Ուղղոց վայելէ օրհնութիւն (այսինքն օրհնելն զաստուած): Քեզ վայել է օրհնութիւն (այսինքն օրհնիլն) աստուած ʼի սիովն: Տան քում վայել է սրբութիւն: Քեզ իսկ վայել է: Ոչ վայելէ անզգամի փափկութիւն. եւ այլն: *Եւ քեզ վայել է (կամ վայել են) փառք եւ իշխանութիւն, եւ այլն. Ժմ.: *Ոչ հաւատայ նա զոք վասն զարդուն իւրոյ, եթէ վայե՛լ է նմա: Այլ որպէս վայելեսցէ կանանցն, որոց զաստուած պաշտութիւն յանձն առեալ իցէ. Ոսկ. աւետար. եւ Ոսկ. ՟ա. տիմ.: *Մեծամեծ մարտքն՝ մեծամեծաց վայել էին. Իսիւք.: *Եւ այլ անթիւ բանք, որք ոչ վայելեն աստուծոյ. բայց թէպէտ եւ ըստ ինքեան ոչ վայելեն, այլ սակայն ըստ մեզ վայելեն. Ոսկ. յհ. ՟Բ. 18: *Որ վայելեն քեզ՝ զայն չխնդրես. եւ որ ոչ վայելէ, զայդու յաճախես. Ոսկ. ՟ա. տիմ.: