- ՎԱՆԱՏՈՒ
- (ի, աց.) NBH 2-0782 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 12c ա. ξένιος, πρόξενος, ξενοδόχος hospitalis որ եւ hospes ասի. Տւօղ օտարաց վանս՝ օթեվանս՝ իջաւանս. հիւրընկալու, ասպնջական. *Իւր դայեակ եւ վանատու խոստովանեսցի: Ոչ զի միա՛յն բնակիցես, այլ զի եւ այլոց վանատու լինիցիս: Թէ օտարին՝ լինիս վանատու, Քրիստոսի ես ասպնջական: Տկարացն օգնական լինել, օտարացն վանատու. Ոսկ. մ. ՟Գ. 26. եւ փիլիպ. ՟Ժ: Մանդ. ՟Ե: Սարգ. ՟բ. յհ. ՟Բ:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.