- ՎԱՐՁԱՏՈՒ
- (-) NBH 2-0796 Chronological Sequence: Unknown date, 13c ա. ՎԱՐՁԱՏՈՒ ՎԱՐՁԱՏՈՒՐ. μισθοδότης qui dat mercedem, praemium. Տուօղ զվարձս. վարձահատոյց. *Վարձատու եմ (ա՛յլ ձ. վարձահատու), բայց եւ նահատակակից վկայութեան քում լինիմ. Պրոկղ. ի ստեփ.: *Իւր վարձատուրս կարդայ զողորմածն. Լծ. ածաբ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.