Տ

(-) NBH 2-0836 Chronological Sequence: 12c - Տ. Բաղաձայն տառ՝ անուանեալ Տիւն (կամ տի-ուն), ʼի կարգէ անձայնից՝ իբր նուրբ կամ լերկ քան զլծորդ իւր, որ է դ. որ եւ մեղմի երբեմն որպէս տ. վասն որոյ անխտիր գրի՝ բանտ, բանդ. արգանդ. արգանտ. ընտել, ընդել. դոփել, տոփել. որպէս եւ դրամն է տրամ: Տ. Ի տառադարձութեան յայլոց ազգաց փոխի ʼի մերս դ. եւ դ այլոց՝ ʼի մերս տ. զոր օրինակ, յն. տի՛տիմօս, դիրիտա՛դիս, բէ՛դրօս, արիսդօդէ՛լիս. , ըստ հյ. դիդիմոս. տրդատէս. պետրոս. արիստոտէլ: Տ. ՟տ. Որպէս թիւ համարոյ է Չորք հազարք, որպէս չորրորդ յետ նշանադրոյս ՟ռ.: Տ. Ի մէջ բառից տայ զսաստկիութիւն նշանակութեան հանգոյն մասնկանս, ոտ, ուտ. զոր օրինակ Բեկանել, բեկտել. փեռեկել. փեռեկտել. նողկալ. նողկտալ. քակել. քակտել. ոլորք. ոլորտք. եզերք. եզերտք: Տ. Ի սկիզբն բառից ունի զզօրութիւն պակասական մասնկան, որպէս ան. կամ բացբարձական եւ եղծական, որպէս տար. եւ իբր լտ. տէ, եւ յն. տիս. լծ. ընդ մերս դժ, թշ. զոր օրինակ Տգեղ, Տգէտ, Տմարդի, Տքնութիւն. եւ այլն. տե՛ս եւ ՏԱԲՈՒՆ: Տ. *Տիւն տայ ասել բան ծայրագոյն՝ վասն բանին իմանալոյն, Տեառն փառաց խոնարհելոյն, մինչեւ խաչի համբերելոյն: Տիւնըն տերանց եւ իշխանաց՝ խրատ ընծայէ իմաստութեանց, թէ մի՛ սիրէք ժողովել գանձ, այլ ժողով բարի արանց. Շ. այբուբ.: