Փ

(-) NBH 2-0923 Chronological Sequence: 12c - Փ. Տառ բաղաձայն՝ Փիւր յորջորջեալ, որպէս սաստիկ Բ. այլ ձեւով եւ յատկութեամբ եւ տառադարձութեամբ հանգէտ ֆի, Φ տառի յունաց. յորմէ լտ. F, ՌՌՌ էֆ: Վասն որոյ զասացեալսն զայնմ գրո, յունաց ʼի քերականութեան թրակացւոյն՝ թարգմանիչն երկրորդէ զփիւր տառէ մերմէ. այսինքն թէ ʼի կարգի բաղաձայնից է անձայն, եւ թաւ. զի է՝ ասէ, *Բենն ʼի մէջ մենի, պէի, եւ փիւրի. քանզի քան զմենն եւ զպէն խաժ է, եւ ՟Ք զփիւրն բարակʼʼ: Փ. Թաւոսութիւն տառիս այնչափ հեռանայ ʼի բենէ, մինչեւ մերձենալ ʼի փհ, վհ, ւհ. այսինքն ʼի ֆ. ուստի առ եբրայեցիս անխտիր հնչի ֆէ, եւ փե. որ առ քաղդէացիս է միշտ փէ, եւ առ ասորիս եւ առ պարսիկս միշտ ֆէ. բայց պարսիկք ստէպ խառնեն զայլ տառս նմանաձեւս ընդ ֆէի. այսինքն են փէ կամ բէ, պէ, եւ վաւ: Լատինք զսեպհական եւ զսեպհականեալ բառս իւրեանց գրեն ֆ տառիւ. իսկ զբնիկ կամ զյայտնի յունականս եւ զայլազգականս՝ գրեն բհ կամ փհ, բայց ֆ հնչմամբ: Իսկ մեք չունիմք զձայնդ ֆ, վասն որոյ զայնու գրեալս յայլոց՝ փոխեմք ʼի փ. զոր օրինակ փաղեկ, փարաւոն, փող, փիղ, փիլիսոփոս եւ այլն. որ ըստ այլոց՝ է ֆալթգ կամ ֆէլէկ. ֆսրաօն կամ ֆառաօ. ֆուլ, ֆիլ, ֆիլօսօֆօս եւն. փ. Լծորդ լինի ʼի մեզ երբեմն ընդ բ. զի նոյն են փաղառութիւն, բաղառութիւն. դերփել, գերբել. կարապ, կարափ. պոր, փոր. պայքար, փայքար, սեպհական, սեփհական, սեփական, եւ այլն: Փ. ՟փ. Որպէս նշանակ թուոյ համարոյ՝ է Ութ հազար: Փ. *Փիւրըն՝ փառաց է քեզ քարոզ, այս խրատականի բանից տալոյս: Փիւրն, Փութա՛ ասէ վարժել անդուլ, ʼի՛ շնորհաց չլինիս ամուլ. Շ. այբուբ.: