- ՓԱՌՔ
- (ռաց.) NBH 2-0935 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 10c, 13c գ. δόξα gloria, honor κλέος celebritas, splendor nominis. (լծ. Վարկ. յարդ. ) Մեծ համարումն առաջի այլոց, եւ պատիւ ընծայեալ ումեք. շուք. մեծարանք. գով. հռչակ. հանդէս. եւ Պանծալի ձիրք, պարծանք. զարդ. վայելչութիւն. մեծութիւն, եւ Նշան մեծութեան. ... (յն. տօ՛քսա որ է կարծիք, եւ փառք. ) *Երկինք պատմեն զփառս Աստուծոյ: Տեսջիք զփառսն տեառն: Փառք տեառն երեւեցան ամպով: Բազմութեամբ փառաց քոց մանրեցեր զհակառակորդս: Ծագեսցէ Աստուած խորհրդովք՝ փառօք իւրովք յերկիր: Լի է ամենայն երկիր փառօք նորա: Փառք Աստուծոյ ծածկեն զբան: Փառք թագաւորի պատուեն զհրամանս: Ի հօր մերոյ ընչից արար իւր զայն ամենայն փառս: Պատմեցէ՛ք հօր իմոյ զամենայն զփառս իմ: Ետու քեզ զմեծութիւն եւ զփառս: Պատմուճան սուրբ Ահարոնի ʼի պատիւ եւ ʼի փառս: Հանդերձ կամ աթոռ փառաց: Զփառս իմաստունք ժառանգեսցեն, իսկ անմիտք բարձրացուցին զանարգանս: ՓԱռք են առն խոտորիլ ʼի հայհոյութեանց. եւ այլն: *Ոչ եթէ բարձրեալն բարձրանայ, այլ մարմինն բարձրելոյն. ո՛չ տէրն փառաց փառաւորի, այլ մարմինն փառաց՝ նա առնու զփառս՝ նովիմբ ելանելով յերկինս. եւ անփառութիւն նորա՝ մեզ փառք. Աթ. ՟Ա: *Զարմանալոյ գիտեմք զանուն փառաց, յորժամ ոչ կարեմք թուել զմեծութիւն կամ զգեղեցկութիւն ուրուք, զբովանդակն այսու անուամբ ժողովեմք. մեծ փառս ունի ասեմք. Գէ. ես.: *Առ Սողոմոն յաղագս իմաստութեանն փառացն ճեպեցաւ. Նիւս. երգ.: *Համբերութիւնն մեր՝ փառք ձեր են. Եփր. եփես.: ՓԱՌՔ. δόξα laus, glorificatio, gloria. Որպէս Փառաբանութիւն. օրհնութիւն. եւ գոհաբանութիւն. խոստովանութիւն ʼի փառաւոր առնել զԱստուած. *Տո՛ւք փառս Աստուծոյ: Տո՛ւր փառս այսօր տեառն Աստուծոյ իսրայէլի: Փառք ʼի բարձունս Աստուծոյ: Ուրում փառք յաւիտեանս, ամէն. եւ այլն: *Փառք եւ երկրպագութիւն: Օրհնութիւն եւ փառք: Փառք հօր եւ որդւոյ եւ հոգւոյն սրբոյն. Ժմ.: Շար. եւ այլն: ՓԱՌՔ. որպէս Փառք հօր ասելն. տե՛ս եւ ՓԱՌ. *ամենեցուն իշխանութիւն է միաբանել ʼի սաղմոսն, եւ ʼի փառս գոբողայնց: Առաջնորդքն եւ զօրհնութիւն եւս յաւելուն, եւ ʼի փառսն. Խոսր.: ՓԱՌՔ. δόξα, δόκησις existimatio, opinio. Կարծիք, ճանաչումն, դաւանութիւն. (յն. ոճով. ուստի եւ ʼի մեզ յունական բարդութիւնքս ուղղափառ, այլափառ. եւ այլն. ) Տե՛ս եւ ʼի բայն ՓԱՌԱԲԱՆԵԼ. *Աստուածածին անուանելով զսուրբ կոյսն, եւ ուղիղ փառս ունելով (ըստ ուղղափառ դաւանութեան). Գերմ. թղթ.: մ. ՓԱՌՕՔ. իբր մ. ἑνδόξως gloriose, honorifice. Փառաւորապէս. փառաւորութեամբ. փառքով պատուով, առօք փառօք. *Օրհնեսցո՛ւք զտէր, զի փառօք է փառաւորեալ: Զխորհուրդ թագաւորի բարւոք է ծածկել, այլ զգործս Աստուծոյ յայտնել՝ փառօք: Թաղեաց փառօք եւ պատուով: Ընկալաւ զայրն, կամ ընդունել զարսն՝ մեծաւ փառօք. եւ այլն:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.