ՔԱՐԱԴՐ

(ի.) NBH 2-0994 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 12c, 13c գ. յն. խարատրիօ՛ս. χαραδριός charadrius. (վրիպակաւ գրի եւ Քաղադր, Քաղարդ, Քարարդ.) եբր. էնաֆա. Հաւ վայրենի, կամ թռչուն ագեղ՝ բարձր սրունիւք՝ դեդերեալ ʼի հեղեղատս. լինի մեծ եւ փոքր, եւ այն՝ պէսպէս գունով. ունի ձայն անախորժ, եւ է ʼի գիշերահաւուց. կարծեալ լինէր առ նախնիս՝ բժշկական ունել ազգումն առ հիւանդս. Որպէս եւ պլինիոս յարմարէ զայն այլում թռչնոյ, որ կոչի դալուկն, ἵκτερος galgulus, galbula. *Արագիլ, եւ քարադր: Զհաւալուսն, եւ զքարադր ... զյոպոպ եւ զչիղջ. Ղեւտ. ՟Ժ՟Ա. 19: Օրին. ՟Ժ՟Դ. 18: *Է թռչուն ինչոր կոչի քարադր (կամ քարագրոս). համակ սպիտակ է. աղբ փորոյն բժշկէ զաչս չլացեալս ... իբրեւ տեսանէ զհիւանդն (մահացու), դարձուցանէ զերեսս քարադրն. ապա թէ կենաց իցէ հիւանդն, պշնու ընդ նա քարադրն, եւ հիւանդն ընդ քարադր, եւ կլանէ քարադր (կամ քաղադր) զցաւս հիւանդին եւ զախտսն, եւ ապրի. Եպիփ. բարոյ.: *Քաղադր զհիւանդութիւն բառնայ տեսելամբ. Մխ. առակ. ՟Ճ՟Ծ: *Զքարադրէ ասեն, ʼի տունս թագաւորաց լինի, եւ ʼի հիւանդաց՝ որ են մահու, դարձուցանէ զերեսն. եւ որ կենաց է, նայի՝ եւ քաղէ զցաւն. Վրդն. ծն.: