- ՕՁՏՈՒՄՆ
- (տման.) NBH 2-1027 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 8c գ. ՕՁՏՈՒՄՆ կամ ՕՑՏՈՒՄՆ. Օձտելն, օձտիլն. ցրումն. քայքայումն. յօշատումն. *Եթէ շինուածք էք, ոչ է պարտ օձտումն ընդունել. Ոսկ. ՟բ. կոր.: *Ըզվիրաւոր ոչխար հօտին քրիստոսի տեսանեմ օշեալ յանխնայ. եւ առաջի գիշակեր գազանաց ընկեցեալ յօցտումն կորստական ամպարշտութեանց՝ հաւաքեցաք վերստին ʼի սմա. Փարպ.: Յհ. իմ. եկեղ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.
