ՕՆ

(-) NBH 2-1027 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 10c, 11c, 12c, 13c մջ. ἅγωμεν, φέρε, φέρε δή, φέρε οὗν age, agedum, eja. Աղէ՛. հա՛պա. բե՛ր. ... (ըստ յն. ա՛ծ. բե՛ր. ածու՛ք. արասցու՛ք.) *Օն արի՛ք գնասցուք. Օն եկայք եւ մեք զի ընդ նմա մեռցուք. Մրկ. ՟Ժ՟Դ. 42: Յհ. ՟Ժ՟Ա. 16: ՟Ժ՟Դ. 51: *Աղէ՛ դուք մտօք եւ կարգօք. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1: *Աստի օ՛ն հրաւիրեցար գնալ՝ ʼի յերկրէ յերկինս (յասելն տեառն, օ՛ն արի՛ք գնասցու՛ք աստի). Լմբ. համբ.: Կամ Օ՛Ն ԱՌ, Օ՛Ն ԱՌԵԱԼ. *Օ՛ն առ, զաստուածեղէն բարձունս ընթասցուք. Սեբեր. ՟Թ. Օն ա՛ռ, կացուսցուք սմին յանդիման զհեզ ոք եւ զհանդարտ: Օ՛ն ա՛ռ, զայն բան երկրորդեսցուք: օ՛ն ա՛ռ, զթագաւորն իսկ եւ զկալանաւորն ընդ միմեանս հարցուք: Օ՛ն առ՝ եւ զմշակացն եւս դասս դիմեսցուք: Օ՛ն առեալ՝ մտադիր յերրորդն դիմեսցուք: Օն առեալ՝ այսօր զմնացեալսն արկանիցեմք ʼի հարց եւ փորձ: Օն առեալ՝ եւ օրինակ ինչ ուղղութեան հնարեսցուք. Ոսկ. մտթ. ստէպ: *Օ՛ն առեալ տեսցուք, կամ փոխեսցուք: Օ՛ն առեալ անցցու՛ք ʼի հանդիսի: Օ՛ն առալ պատմեսցուք: Օ՛ն առեալ յերկրորդն դիմեսցուք: Օ՛ն առեալ խուն մի յիշատակեսցուք. Եւս. քր. ՟Ա: Անան. եկեղ.: Խոսր.: Նար. երգ.: Սկեւռ. լմբ.: մ. ՕՆ ԱՆԴՐ. մ. ἅπαγε, μὴ γένοιτο, ἁπόστα ἑκεῖ apage, apagesis, aufer, absit. Ի բա՛ց տար. քա՛ւ լիցի. քա՛ւ. Ի բաց կալ ʼի մի կողմն. հեռի ըլլայ, հեռու կեցիր, մեկդի՛. ... *Հպեալ մարդ առ աստուած ասի. մարմնով. ա՛ն անդր, ʼի բա՛ց տար: Օ՛ն անդր, ʼի բաց կաց. ոտեր բնակել պանդխտութեամբ, մի՞ եւ դատաստան եւս դատել. Փիլ. լին.: *Օ՛ն անդր, չի՞ք հնար: Ոչ վասն տկարութեանն դնէ զբանն, օ՛ն անդր: Գողս եւ աւազակս ո՛չ վասն մարգարէիցն ասաց օ՛ն անդր. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 3. 37: ՟Բ. 13: *Տի՛ օ՛ն անդր թողէ՛ք զյիմարութեան զբարբաջմուսդ: Օ՛ն անդր ʼի բաց թողցես զոր ինչ մարմնոյն է. Խոսր.: *Բաձց օ՛ն անդր ʼի բաց թողեալ զանբանիցն՝ զտնկելոցն ասացից բնական շարժմունս. Պիտ.: Օ՛Ն ԱՆԴՐ. Օ՛Ն ԻՍԿ. Առ ետեղ. անդէն եւ անդ. կամ տի նա. նա՛աւանիկ. ... *Ամենեքեան օն անդր փութապէս շինուածս եւ ձեռակերտս հաստատեսցեն. Արծր. ՟Ե. 7: *Ծիւրեալք ʼի ցաւս ախտանային, օ՛ն անդր եւ աստ մեռանէին: Եւ օ՛ն անդր միտքն ձգէին՝ ʼի յօրըն մեծ աներեկին. Գր. տղ. յերուսաղէմ.: *Իբրեւ տեսին զաստյն, խնդացին յոյժ ուրախութիւն մեծ. օ՛ն եւ անդր հաւատով գրեցին ʼի սիրտսիւրեանց, այս է աստղ ծագեալ ʼի յակովբայ: Օ՛ն անդր երանելին յովսէ առեալ զմանուկն յիսուս եւ զմայր նորա, եւ դարձաւ անդրէն ʼի նազարէթ. Եպիփ. ծն. ստէպ: *Օ՛ն իսկ եւ ʼի ձեռն մարմնացելոյն առ ʼի նմանէ ʼի կուսէն՝ լինին ամենեքին նոքա որպէս ազգատոհմ յիսուսի քրիստոսի. Եպիփ. թաղմ. ստէպ: *օն իսկ իբրեւ որդի աստուծոյ դաւանեաց. Եպիփ. ծն.: մ. ՕՆ ԵՒ Օ՛Ն. մ. τάδε τάδε haec, et haec. Ձեւ երդման՝ դերերդմնական ասացեալ, անորոշ վնաս կամելով անձին. Ա՛յսպէս եւ այնպէս. զայս եւ զայն (արասցէ ինձ աստուած). ասանկ, անանկ, սանկունանկ. ... *Օ՛ն եւ օ՛ն արասցէ ինձ տէր, եւ օն եւ օն յաւելցէ: Օն եւ օն արասցեն ինձ դիքն, եւ օն եւ օն յաւելցեն. Հռութ. ՟Ա. 17: ՟Գ. Թագ. ՟Ի. 10. եւայլն: ՕՆ եւ ՕՆ. ՕՆ, ՕՆ. Այո՛ այո այսպէս. ամէն ամէն այնպէս. անշուշտ. հաւաստեաւ. տիրապէս. եթէ՛ այսպէս եւ եթէ այնպէս. հա՛յ հայ, հէլհէլպէթ. *Զիա՞րդ ոչ զբարիսն տնկեալս ʼի մեզ հոգւոյ բարութիւնս՝ ʼի խնամակալութենէ կամաց կեցուցչիդ՝ օ՛ն եւ օ՛ն գրեսցես, անպատճառ գրեսցես. օն եւ օն գրեսցես, անպատճառ գրեսցես. օն եւ օնն կերպարանք երդման են, եւ ո՛չ երդումն. Լծ. նար.: *Ո՛չ եթէ մատեանք ինչ են իրաց անցելոց, այլ՝ մարգարէութիւն իրաց լինելոց (այսինքն լինելւոց), եւ եթէ՛ օ՛ն թէ՛ օ՛ն՝ գալոց իրացն. Կոչ. ՟Ժ՟Ե: