ԱՌԱՆՁՆԱՆԱՄ

(ացայ, ցեալ.) NBH 1-0285 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 8c, 10c, 12c, 13c չ. χωρίζομαι separor Առանձինն լինել. մեկուսանալ. զատանիլ. կամ Որոշիլ՝ որպէս բաժանիլ. մէկդի քաշուիլ, զատուիլ. ... *Ի լառն բարձու առանձնանալ. Յհ. իմ. եկեղ.: *Կրօնաւորութիւն է առանձնանալ յաշխարհէ. Սարգ. յկ. ՟Ե: *Առանձնանալ ʼի հասարակաց ամբոխէն. Լմբ. պտրգ.: *Ինքն միայն առանձնացեալ. Ագաթ.: *Յամուսնացն հաղորդութենէ յոլով ժամանակս առանձնանալն: Զառանձնացելոցն ʼի միմեանց. Պիտ.: Առանձնացան հաւատացեալքն յանհաւատիցն. Լմբ. սղ.: *Կային առանձնացաւ որդւովք իւրովք յաստուծոյ եւ ʼի զաւակաց ադամայ. Միխ. աս.: ԱՌԱՆՁՆԱՆԱՄ. διαφέρω differo Որոշիլ. որպէս զատանիլ. տարբերիլ. ... *Ի՞ւ առանձնանայ կէտ ʼի ստորակիտէ. ամանակաւն. Թր. քեր.: *Առանձնանայ էգն ձայնիւ ինչ յարուէն. Հին քեր. դաւթ.: *Մինն՝ միաւորական անուամբն առանձնացեալ է. Արիստակ. նաւակատ.: *Առանձնացեալ կանոն մկրտութեանն քրիստոսի (այսինքն մասնաւոր.) Կամրջ.: ԱՌԱՆՁՆԱՆԱՄ. ἁλλοτριόομαι alienor Օտարանալ. անմասն գտանիլ. ... *Առանձնացեալ ʼի բարձրաբերձացն աճեցմանէ: Առանձնաեալ ʼի բարւոյն՝ զմինն եւեթ մշտնջենաւորեալ ունի անապակ չարութիւն. Պիտ.: ԱՌԱՆՁՆԱՆԱՄ. ὐφίσταμαι substo, subsisto Առանձնաւորիլ յատուկ ենթակայութեամբ. *Որպէս ʼի մարդկանէ պօղոս յատկացեալ՝ դէմ առկոչի. իսկ յանմարմնոցն գաբրիէլ առանձնացեալ՝ դէմ անուանի. Յհ. իմ. երեւ.: