ԱՌԵՒԱՆԳ

(ի, աց.) NBH 1-0302 Chronological Sequence: Early classical, 12c գ. ԱՌԵՒԱՆԳ կամ ԱՌԵՒԱՆԿ ἀρπαγή rapina, raptus Նոյն ընդ ԱՌԵՒԱՆԳՈՒԹԻՒՆ. այսինքն Առումն եւ անկումն ʼի փախուստ. իմա՛ յափշտակութիւն աղջկան, կամ կնոջ օտարի. որ եւ ասի ՀԱՓԱՓՈՒՄՆ, ՅԱՓՇՏԱԿՈՒԹԻՒՆ. *Եթէ ոք առեւանկ արասցէ, պսակն անվաւեր լիցի: Կատաղի աղտեղութիւն, զոր առեւանկն ասեն: Վասն առեւանկի. Կանոն.: ԱՌԵՒԱՆԳ. իբր ʼի թանձրացեալն, Յափշտակօղն եւ յաձշտակեալն՝ այր եւ կին. *Մի՛ եւ այնոցիկ՝ որ առեւանգս ասին, դնիցէք պսակս. Շ. ընդհանր.: *Յաղագս դատաստանաց առեւանկաց. Մխ. դտ.: *Զառեւանկն՝ եթէ որդիս ծնցի. եւ այլն. Կանոն.: