ԱՍՏՈՒԱԾԱԲԱՆԵՄ

(եցի.) NBH 1-0321 Chronological Sequence: Unknown date, 7c, 8c, 13c ն. θεολογέω de deo loquor, de rebus divinus dissero Խօսել զԱտուածոյ եւ զաստուածայնոց՝ վարդապետօրէն, կամ մարգարէական հոգւով, կամ օրհնաբանութեամբ, դաւանութեամբ, եւ ո՛ր եւ է օրինակաւ. *Շնորհօք հոգւոյն սրբոյ առլեցեալ՝ զհայրական ծնունդն աստոածաբանեաց. *ԶՅովհաննէս զաստուածաբանողն, եւ զսիրելի աշակերտն. Նեւս. Թէոդոր.: *Զխաչեալն աստոածաբանելով. ʼի ստեփ: *Մարմինն նորա ընդ նմա աստուածաբանեցաւ: Գոչեաց՝ տէր իմ եւ աստուած իմ, երկաքանչիւրովն աստուածաբանեալ: Բան միոյն եւ միայնոյ այ սինքն՝ աստուածաբանեալ ʼի հօր, որպէս եւ հայր յորդւոջ աստուածաբանի. ըստ որում եւ եսայի ասէ՝ աստուածաբանելով զորդի ընդ հօր. Աթ. ՟Ա. ՟Դ. ՟Ը. եւ այլն: *Զքեզ աստուածաբանել ընդ հօր եւ սուրբ հոգւոյդ ʼի մի աստուածաբանել ընդ հօր եւ սուրբ հոգւոյդ ʼի մի աստուածութիւն. Ճշ. հին.: *Քահանայք աստուածաբանելով. Շար.: *Լաւագոյն է զնա բացբարձականաւն աստոածաբանել, քան վերադրականաւն. այսինքն ասել զնա անուր անտեղի. Վահր. երրորդ.: *Վասն ոչ գոլոյ պարտապան օրինին աստուածաբանել. Պղատ. օրին. ՟Ժ: Իսկ Քեր. քերթ. *Զձիոյն աստուածաբանէ աստուած առ յովբʼʼ. իմա՛, աստուածաբար կամ բարձրագոյնս ճառէ, տիրաբանէ: *Աստուածաբանեալ գիրքʼʼ. որպէս աստուածաբանական. Հ=Յ. մայ. ՟Ժ.: