- ԱՍՏՈՒԱԾԱԽՕՍ
- (ի, աց.) NBH 1-0323 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 12c ա. Խօսօղ ընդ Աստուած, եւ ʼի դիմաց նորա առ մարդիկ. խօսօղ ՟Ավ զԱտուածոյսն. Աստուածամերձ եւ ատուածաբան. իբր յն. θεολόγος , եւ θεολογικός *Աստուածախօս լեզու, աստուածըկալ խորան. Աղօթ.: *Մովսէս աստուածախօս. Շար.: *Ընդ մեծին Մովսեսի ընդ աստուածախօսին. Կորիւն.: *Մարգարէքն աստուածախօսք. Ագաթ.: *Քան զաստուածախօսք. Ագաթ.: *Քան զաստուածխօսացն. Սեբեր. ՟Գ: *Աստուածատեսք, աստուածատեսք, աստուածախօսք. Մանդ.: ՟Ն: եւ Եփր. պհ.: *Հոգիազարդ եւ աստուածախօսն դաւիթ. Տօնակ.: *Առաքեաց զմարգարէն Եսայիաս աստուածախօս բարբառովն Մխիթարութիվն վշտացելոցս. Լծ. կոչ.: *Աստուածախօս բերան. Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ժ՟Բ: *Թուղթս աստուածախօսս. Ագաթ.: *Բանիւք աստուածախօս գրոց. Տօնակ.: (երեքին սոքա հային եւ ʼի յաջորդ նշ:) ԱՍՏՈՒԱԾԱԽՕՍ. Աստուածով խօսեցեալ. *Աստուածախօս վարդապետութիւն, կամ բան. Ագաթ.: Գր. տղ.: ԱՍՏՈՒԱԾԱԽՕՍ. Ու խօսեցաւն Աստուած. *Ելին ʼի սինա յաստուածախօս լեառն. Տօնակ.: ԱՍՏՈՒԱԾԱԽՕՍ. Ընդ Ատուածոյ խօսեցեալ՝ որպէս դաշնակցութեամբ. *(Աբրահամ) աստուածախօս դաշնաւոր կատարեալ. Կորիւն.: ԱՍՏՈՒԱԾԱԽՕՍ. Ատուածոյ խօսեալ ʼի հարսնութիւն. *Սուրբ կոյս՝ աստուածախօս հարսն. ՃՃ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.