ԱՍՏՈՒԱԾԱԿԻՑ

(-) NBH 1-0325 Chronological Sequence: Early classical, 13c ա. ὀμόθεος ejusdem deitatis consors Կցորդ աստուածութեան, կամ հաղորչ Աստուծոյ, բնութեամբ. որպէս աստուածային անձինք ʼի մէջ իւրեանց, եւ համապատուութիւն նոցա. *Առժամայն իսկ ծանօթ եղեալ էական անծինն որդւոյ, եւ միաբուն եւ աստուածակից պատուին, եւ ամենակար զօրութեան նորին. Ագաթ.: Եւ որպէս Մարմինն Քրիստոսի միացեալ ընդ անձին բանին. եւ ըստ Աստուածաբանին՝ Աստուածացեալ, եւս եւ Զուգաստուած առձային. *Ոչ փոփոխելով բնութեան, կամ խառնակելով ասելի է աստուածանալ զամարմինն տեառն, որ աստուածակից եւ Աստուած եղեւ. այլ որպէս ասէ աստուածբան, յորոց մինն աստուածացոյց, եւ մին աստուածցաւ, եւ վստահանամք ասել՝ ընդ Աստուծոյ եւ Աստուած. Դամասկ.: Եւ որպէս Հաղորդեալ Աստուծոյ շնորհօք, որպէս հրեշտակք, եւ մարդիկ. *Քրիստոսի լինել կերպարանակից, մանաւանդ թէ աստուածակիցք. Երզն. քեր.: