- ԱՍՏՈՒԱԾՈՐԴԻ
- (դւոյ, ոց.) NBH 1-0332 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c, 11c գ. Մի միայն ճշմարիտ որդին Աստուծոյ. միածին բանն Աստուած. *Ոչ այլ իւիք հնար է մատչել առ աստուածորդին, թէ ոչ անմեղութեամբ եւ սրբութեամբ: Սոքա կատարեցին զկամս աստուածորդւոյն, եւ աստուածորդին ձգեաց զնոսա առ ինքն. Ագաթ.: *Զաստուածորդին ʼի գիրկս իւր բարձեալ մարմնով: Խայտայր ալեօքն ծերունին աստուածորդւովն ʼի գիրկս իւր. Շար.: ԱՍՏՈՒԱԾՈՐԴԻ. Ըստ հեթանոսաց՝ Ծնունդ, եւ պաշտօնեայ չաստուածոց. *Հսկայս կորովիս՝ աստուածորդիս իւրեանց անուանեցին. Լաստ. ՟Ի՟Դ: *Գնա՛ գնա՛ աստուածորդիդ պարսից: Աստուածորդիդ պարսից, ահա հայր քո եւ Աստուած (կրակն), ընդէ՞ր զանգիտես. Խոր. ՟Գ 55:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.