ԱՐՏԱՁԱՅՆԵՄ

(եցի.) NBH 1-0377 Chronological Sequence: 7c, 12c, 13c ն. ἑκφωνέω eloquo, pronuncio Ձայն արձակել. բարբառել. արտաբերել. հնչեցուցանել. *Շեշտիւ ոլորակեալ եղանիւր՝ գերակայ քան զհայր իւր զինքն արտաձայնէ, զամենայն զոր ունի հայր՝ իմ է. եւ բթի ուրեք, հայր իմ մեծ է քան զիս. եւ պարունակի սահմանաւ, ես եւ հայր իմ մի եմք. Քեր. քերթ.: *Ոչ արտաձայնեալ բարբառ եւ բան. Սարկ. քհ.: *Յորժամ ասեմք՝ արտաձայնեալ, ձայնեալն՝ բան (այսինքն բայ) է. եւ արտն՝ հեգ միայն, որ ոչինչ ունի խորհուրդ, բայց միայն դժոխալուր առնել զբանն. Երզն. քեր.: *Ծափ հարկանեալ ձեռացն՝ հնչումն արտաձայնէ ʼի լսողս. Լմբ. սղ.: