ԱՐՏՈՒՆՈՒԹԻՒՆ

(-) NBH 1-0382 Chronological Sequence: 6c, 13c գ. ԱՐՏՈՒՆՈՒԹԻՒՆ որ եւ գրի ԱՐՏՕՆՈՒԹԻՒՆ. Նիւթական թարգմանութիւն յն. ձանյնիս ἑξοχή կամ ὐπεροχή որ եւ ԳԵՐՈՒՆԱԿՈՒԹԻՒՆ. eminentia, excellentia. Նախապատուութիւն. յառաջամասնութիւն. առաւելութիւն. վսեմութիւն. *Ունի զսահմանն զայն, որ յառաւելութենէ եւ որ յարտունութենէ (յն. մի բառ), արհեստ արհեստից, եւ մակացութիւն մակացութեանց: (Այսպիսի) արտունութիւն ոչ ումեք պատշաճի, բայց միայն իմաստասիրութեան. քանզի իմաստասիրութիւն միայն է գերազանցեալ. եւ վասն այսորիկ որ յարտունութենէ (կամ յարտօնութենէ) սահման է, ʼի վերջոյ դասեալ է. Սահմ. ՟Զ: *Պարտ է համարել զմեծ թագաւորիս այսորիկ (քսերքսեայ) զարտօնութիւն առ աշխարհակալն Աստուած նուազագոյն, որչափ քան զնա մի ինչ չնչին եւ թարմատար ʼի կենդանեաց. Արիստ. աշխ.: Հին բռ. այլազգ մեկնէ. *Արտունութիւն կամ արտօնութիւն. առաւել պիտանի, կամ անգիւտʼʼ: