ԴԱ

(դորա, դմա, դովաւ. դոքա, դոցա, դոքօք. գրի եւ ԴԱՅ, դորայ, դոցայ.) NBH 1-0589 Chronological Sequence: Early classical, 6c - ԴԱ գրի եւ ԴԱՅ. Տե՛ս եւ Դոյն. Դերանուն ցուցական՝ որ յայտ առնէ զմիջինն եւ զառաջիկայն ի յոլովից երրորդ դիմաց, զորոց բանն է. ատ, ատի, տըվի, տվինակ չու. որոյ նմանն չիք ի յն. եւ լտ. այլ անխտիր է առ նոսա ասել, սա, կամ դա, յայլեւայլ սեռս. οὔτος, αὔτη, τοῦτο hic, haec, hoc; is, iste եւն. *Դա՛ է որդի իմ սիրելի: Արասցուք դմա օգնական ըստ դմա: Առէ՛ք ի դմանէ զմնասն: Զի կերիցեն դոքա: Չէ դոցա բաւական. եւ այլն: *Դովաւ եւ ի դմին մեծն եւ հրաշալին կայ ծածկեալ. Անյաղթ բարձր.: *Դոքօք զստամբակսն ածես ի հաւանութիւն: Գոհ իցեն զդմանէ: Զի՞նչ պատմեն զդմանէ. Եղիշ. ՟Գ. ՟Ե: շ. ԴԱ ԱՒԱԴԻԿ. շ. ἁτάρ δε, νυνί δε, τί ὄτι nunc autem, quid? quod? Իսկ արդ. բայց արդ. այլ արդ. իսկ այժմ աւադիկ. զի՞ է՝ զի. տէ՞. հա՞ ... *Դա՛ եւ դուք աւադիկ անողորմ հասէք ի վերայ իմ. Յոբ. ՟Զ. 21: *Դա աւադիկ զարհուրեալ իմն են. Երեմ. ՟Խ՟Զ. 5: *Դա՛ աւադիկ քո՛ է գազանդ, եւ չկամիս տիրել: Իսկ դա՛ աւադիկ, ուստի եւ կամիցիմ զքեզ ճանաչել, ամենայն ուրեք ի նորուն հակառակաց գտանեմ զքեզ երեւեալ. Ոսկ. մ. ՟Ա. 4: