Դ

I. (-) NBH 1-0589 Chronological Sequence: Early classical, 13c - Դ. իբրեւ արմատ դերանուանցս Դա, Այդ, Դոյն, հանգոյն նոցին որոշէ զմիջականն ընդ մօտաւոր եւ ընդ հեռաւոր. *Արձակեա՛ զժողովուրդդ: Տա՛ր զճաշդ, զոր ունիս, ի բաբելոն: Ի բա՛ց կացէք յարանցդ յայդցանէ: Որպէս այժմդ: Որ արդդ է: Որ դմայդ հաւանիք. եւ այլն: Ի լինել յօդիս զկնի բառից յանգելոց ի ն՝ լնու զտեղի նորա, զի մի՛ լիցի ծանրալուր. զոր օրինակ, *Ինքդ է բաշխօղ, եւ նոյն ինքդ բաշխի. Պտրգ.: *Եզդ պարարակ: Աննիրհելի ակդ ամենատես. Բենիկ. այսինքն ինքնդ, եզնդ, ակնդ. թո՛ղ զի ոմանք գրեն եզտ, ակտ, եւ այլն: Դ. Յօդ ըստ քերականաց, որ իբրեւ արմատ դերանուանս Դու, ի նոյն երկրորդ դէմս ուղղակի որոշէ զանուանս եւ զբայս. զոր օրինակ. *Սուրբդ սրբոց: Որդիդ միածին: Հոգիդ ճշմարիտ: Օրհնեմք զեկեալդ: Յանմահիդ մեռանելոյ: Որ եսդ: Ոչ գիտեմ, զի՛նչ խօսիսդ: Զոր ձեզդ ասեմ: Զոր դուքդ գործէք. եւ այլն: Իսկ ռամկօրէն ստէպ դնի եւ փոխանակ հոլովականիս Քո՝ հանգէտ պարսկականին, ճանէդ, հոգիդ. սէրէդ, գլուխդ. պիւրատէրէդ, եղբայրդ, եւ այլն: II. Դ 2 (-) NBH 1-0589 Chronological Sequence: 12c - գիր բաղաձայն ի կարգէ անձայնից, անուանեալ Դա կամ Դայ, միջակ ընդ տ, եւ ընդ թ, լերկ քան զթ, եւ թաւ քան զտ, ընդ որում է լծորդ, մանաւանդ զկնի ն տառի. զի յայնժամ մեղմ հնչի. վասն որոյ եւ անխտիր գրի բանտ, բանդ. ընտանի, ընդանի. ընտել, ընդել. գինտ, գինդ. արգանտ, արգանդ: Դ. Ի տառադարձութեան դնի ի տեղի տ տառի այլոց ազգաց. քանզի յուդա, դամասկոս, դիդիմոս, դանիէլ եւ այլն, առ այլս ասին եուտա, տամասգօս, տիտիմոս, տանիէլ, եւ այլն: Դ. Դուն ուրեք շփոթի ընդ թ. զոր օրինակ թակարդ, թակարթ. սաղարդ, սաղարթ. շողոքորդ, շողոքորթ: Դ. ՟դ. Որպէս նշանակ համարոյ է Չորք, կամ Չորրորդ: Դ. Ըստ անուանն խորհրդաբար ասի. *Դա՛յն դատողին երկնաւորի՝ խրատէ ըզքեզ սպասել յերկրի. (զի դան՝ ըստ եբր. է դատաստան:) Դայն դաւանէ զերրորդութիւն, երեք անձինք եւ մի բնութիւն: Դայն, դուռն բանայ քեզ գիտութեան, ըզտաճարին իմաստութեան. Շ. այբուբ.: