- ԴԻՄԵՄ
- (եցի.) NBH 1-0625 Chronological Sequence: Unknown date, 6c, 8c, 10c, 12c չ. ὀρμάω, ἁναπηδάω եւն. peto, proficiscor, irruo, impetum facuio Դէմ եդեալ գնալ. յառաջ խաղալ. ընթանալ. յարձակիլ. *Անց ընդ գետն, եւ դիմեաց ի լեառն: Դիմեաց ջուրն ի տեղի իւր: Դիմեսցեն ի հեռաստանէ: Դիմեցին ի վերայ գորգեայ: Դիմեցին առ հասարակ ի վերայ նոցա: Իբրեւ զարծուի դիմեսցէ: Դիմեաց ջորեակ: Դիմեաց ամենայն երամակն ի դարէ անտի ի ծով. եւ այլն: *Դիմեաց յօգնականութիւն արտաւանայ: Անցեալ ընդ փիւնիկէ՝ ի սամոս դիմէ. Խոր. ՟Բ. 68: ՟Գ. 53: *Ի կարգն երկրորդ դիմեցից: Դիմելով ի յաղն բուժիչ: Ի խնդիր իմաստից դիմեալ. Նար.: *Զբազմականօքն դիմելով. Վրք. հց. ՟Ի՟Զ: ԴԻՄԵՄ կամ ԴԻՄԻՄ. Ապաւինիլ. ապաստան լինել. անկանել առ. *Առ քեզ դիմեցից, կամ դիմելոյս առ քեզ: Յոտս քո դիմեցեալ: Ի տէրունի ոտսն դիմելոց: Առ մարգարէիցն գունդ ոչ էր դիմել. Նար.: *Առ քեզ դիմեն յուսով: Դիմեալ առ զօրութիւն քո: Հաւատով դիմեցելոցն. Շ. բարձր.: *Թէ իրաւամբք չկարեմք ապրիլ, յողորմութիւն դիմեմք. Վրդն. սղ.: *Բա՛ց է դուռն արքայութեան նորա. եթէ ոք կամի դիմել, դիմեսցի՛. Եղիշ. ՟Ը: *Ոմանք առ այդոսիկ դիմեցան ոչ հեռագոյն յեկեղեցական աւանդէ. Բրս. թղթ.:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.