- ԶՈՎՈՂ
- (ողի, ղաց.) NBH 1-0742 Chronological Sequence: Early classical, 7c, 13c ա.գ. ԶՈՎՈՂ կամ ԶՈՎՕՂ, կամ ԶՈՒՈՂ. κοινωνός particeps, socius Ընկեր. կցորդ. հաղորդ. բաժանորդ, ձեռնտու եւ համախոհ. պաշտօնեայ. (լծ. պ. սէհպ, սահըպ. այսինքն եարան, եօլտաշ, րէֆիգ ). *Արարին զովօղս, եւ ընկերշակեցին առ ʼի բարկացուցանելոյ զՏէր. ՟Դ. Թագ. ՟Ժ՟Է. 11: *Է բարեկամ, որ զուող է սեղանոյ: Յաղագս հաշուի զուողի, եւ ճանապարհորդաց. Սիր. ՟Զ. 10: ՟Խ՟Բ. 3: *Ընդէ՞ր լինիս զովող՝ որդի՛դ ապաշխարութեան՝ ընդ որդիս կորստեան. Սեբեր. ՟Ե: *Ո՛չ անպարտ ջանայ զանձն երեւեցուցանել, այլ զի կարիցէ զովօղս իւրոյ պատուհասիցն գտանել. Ոսկ. եփես. ՟Զ: *Արար իւր զովօղս զՀերակլէս յաշակերտութիւն անդր. Եւս. պտմ. ՟Զ. 15: *Լե՛ր ընդ իս հաղորդ եւ զովող ʼի գործս (չարութեան) զոր գործեմ ես: Զի (Աստուած) զովօղս եւ հաղորդս արասցէ զմեզ ʼի մեծութեան անդ իւրում: Որպէս զի եղիցուք հաղորդք եւ զովօղք ողջունին ձերոյ. Մծբ. ՟Ժ՟Թ: *Արար զգաբաւոնացիս կցորդ եւ զովօղս սպասաւոր քահանայից. Եփր. յես.: *Տեսեալ զդաշտ՝ յորում վարեն հարկիք եղանց, զիա՛րդ թուի քեզ հանդերձ զովողաւն իւրով. Շիր.: Իսկ Հին բռ. *Զուօղ. օժընդակ կամ ձեռնտու. եւ կին՝ որ զայլ կնոջ այր խլէ կամ սիղիխ առնէ, զուօղ կոչիʼʼ:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.