- ԿՌՈՒՓ
- (կռփի, փաց. փօք.) NBH 1-1128 Chronological Sequence: Early classical, 10c, 11c, 12c, 14c գ. (եբր. ակիռօք.) κόνδυλος pugnus, colaphus, talitrum. (իսկ իտ. gruppo , եւ կծիկ). Բուռն ամփոփեալ՝ որպէս կռեալ ափ. բռունցք. կծիկ ձեռին. մուրց. ... որ եւ ԿՌՓԱՆՔ. Կռփահարութիւն. Հարումն ʼի կառափն. գլխահարութիւն. եւ հարուած. եւ Հոյլք չարեաց. *Հանին նմա կռուփս ʼի գլուխն անհնարին հարկանելով. Ագաթ.: *Կռուփս յանարատ ʼի գլուխն ընկալաւ. Խոսր. պտրգ.: *հայհոյեալ կռփօք. Կանոն.: *Որ տեղասցեն ʼի վերայ ձեր նետս, եւ կռփունք բազմադիմիք. Արծր. ՟Բ. 3: *Յարուցանէ ʼի վերայ իմ զկռուփս չարչարանաց. Շ. ՟ա. յհ. ՟Ի՟Գ: *Զկռուփ մեղացն ʼի մէնջ թեթեւացուսցէ. Երզն. մտթ.: *Ինձ ʼի կռուփս եւ ʼի յանդիմանութիւն. Լմբ. պտրգ.: *Կաղին ծամէր (պիւթագորաս) ʼի կռուփս ծանանելեաց. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 19. որպէս թէ ʼի թշնամանս ծնողաց. այլ ʼի յն. գրի. Հաւասար ասէր՝ բակլայ ուտել, եւ զծանանելեաց զգլուխս (կամ զկառափունս):
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.