ՀԱՃՈՅՈՒԹԻՒՆ

(-) NBH 2-0011 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 9c, 12c, 13c գ. εὑαρέστησις placere Հաճոյ լինելն. *Յաղթօղ լինելն խորհրդոյն (այսինքն նպատակի) առ աստուածն հաճոյութեան. Բրս. հց.: *Կանոնացն հնազանդել ʼի հաճոյութիւն կամացն աստուծոյ. Յհ. իմ. եկեղ.: *Ոչ ոք կարէ աստ զինքն հաճոյ աստուծոյ գոլ վկայել. այլ անդ է տիրապէս հաճոյութիւնն. Լմբ. սղ.: ՀԱՃՈՅՈՒԹԻՒՆ. εὑδοκία complacentia, placitum θεραπεία observantia, officium Հաճոյք, իբր Հաճութիւն. եւ Հաճոյական պաշտօն, ծառայութիւն. *Միակամութիւն հաճոյութեան: Աստուծոյ հօր նոյն կամքն են եւ հաճոյութիւն. Ոսկ. գաղ.: *Արարէ՛ք զխորհուրդ ձեր պատարագ հաճոյութեան. Եփր. ղեւտ.: *Կամաւ իւր, եւ հաճոյութեամբ փառակցացն կատարեաց զմարմնաւորութեանն խորհուրդ. Սկեւռ. յար.: *Ինքն տէրն հաճոյութիւն կամաց անուանէր զդաւիթ. Համամ առակ.: *Զհաճոյութեան կամաց վեհին բերէ նպատակ: Թախանձելով կացից առ ամենեցուն արարիչ, ոչ միայն արդարութեամբ, այլեւ նախնեացն գեղեցիկ հաճոյութեամբ. Պիտ.: *Որ առ մարմնոցն են եւ տրամախոհութեանցն հաճոյութիւնքն որո՞վք պատճառօք ողջասցին. Պղատ. տիմ.: *Յաղագս աստուածոցն պատուոյ, եւ նախածնից իսկ հաճոյութեան եւ այժմ ասացեալքս բաւական են. Պղատ. օրին. ՟Դ: