ՄԵԾԱՎԵՐՋ

(ի, ից, կամ աց.) NBH 2-0241 Chronological Sequence: Unknown date, 6c, 13c ա.գ. ἵαμβος jambus. որ եւ ՄԵԾԱՎԵՐՋԱԿԱՆ. որ եւ ԱՄԲԻԿՈՒՆ. իբր ἱαμβικός jambicus. Որոյ վերջն է մեծ. ըստ քերթողաց՝ Բառ երկավանկ, որոյ վերջին վանկն է երկար, եւ առաջինն սուղ. (հակակայ Մեծասարի.) *Մեծավերջն յաղօտէ եւ ՛ներկայնէ՝ եռամանակ, որպիսի, կորի՜ւն. Թր. քեր.: *Մեծավերջ կոչէ, որոյ վերջն երկայն լինի, ʼի վերջն երկբարբառ. որով իմանի՝ թէ ընդդէմ է մեծասարին. Երզն. քեր.: *Ինքն պտղոմէոս էր, որ եւ զմեծավերջ տաղս զայս բարբառեցաւ. Պիտանացո՛ւ է ինձ (ասէ), կաթիլ բախտի՝ քան խելք կարասով. Նոննոս.: Տե՛ս եւ ʼի բառն ԵՐԿԱԴՈՒՌՆ. *Խառնելով զողբ եւ զօրհնութիւնս եւ զհարուածս ընդ երկադուռն մեծավերջիցն. Պղատ. օրին. ՟Գ: *Ոմանց մեծավերջ տաղից. անդ. ՟Ժ՟Ա: *Գնացի առ քերթողսն ողբերգութեանց, եւ երկդուռն մեծավերջացն. Պղատ. սոկր.: *Եւ ապա երկար առոգանութեամբ առնել մեծավերջ զիւրաքանչիւրն, եւ խառնել աղիւ, յընդ լեզուս խօսել նոցա. Ոսկ. գծ.: