ՄԻԱՆՁՆՈՒԹԻՒՆ

(-) NBH 2-0270 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 9c, 12c, 13c գ. Միայնակեցութիւն. առանձնակեցութիւն. *Զիշխանութիւն քո կորուսեր, եւ զմիանձնութիւն ոչ գտեր: Մինչ գամք ʼի միանձնութիւն, ոչ ստանամք ճգնութիւն. Վրք. հց. ՟Է. ՟Ը: *Կոչի տուն հեզութեան եւ միանձնութեան, զի լինին ʼի նմա միանձնութեամբ, եւ այլն. Եւս. պտմ. ՟Բ. 17: *Թէ միանձն ոք իցէ, եւ ագահիցէ. քան զորոյ միանձնութիւնն լաւ ասէ զմիաբանութիւն ընկերաց. Նախ. ժող.: *Արժան է լռեցուցանել զմիանձնութիւն ստուգութեանդ քո ʼի յորդ ողորմութեանց աստի քոց. Եփր. համաբ.: ՄԻԱՆՁՆՈՒԹԻՒՆ. որպէս Միանձնաւորութիւն. *Զմիանձնութիւնն (երեւեցելոյն) նշանակէ, եւ ոչ զերիս. Նանայ.: ՄԻԱՆՁՆՈՒԹԻՒՆ. որպէս Համաշնչութիւն. միաձայնութիւն. *Որ գնայ ընդ իմաստունս միանձնութեամբ օրինացն աստուծոյ. Համամ առակ.: ՄԻԱՆՁՆՈՒԹԻՒՆ. որպէս Միութիւն. եզականութիւն. անհատն որոշեալ. *Լուսին մեծ իսկ է միանձնութեամբ իբրեւ զերկիր. Շիր.: *Այլ եւ այլ գոյն ʼի միանձնութիւն մարմնոյ սկիզբն է բորոտութեան. Լմբ. ի թղթ. լուսիոսի.: *Ո՛չ յականէ միանձնութեամբ ասացեալ, այլ՝ հասարակաց. Եփր. համաբ.: ՄԻԱՆՁՆՈՒԹԻՒՆ. որպէս Մի ինչ իրականութիւն. լոկ մտածութիւն ըստ միոյ բանի. առումն ըստ միոյ իրի եւեթ. *Երեք կարգք եղեն տեառն մերոյ. մի՝ աստուածութեան նորա՝ միայնութեամբ (առանց մարդկութեան ʼի յաւիտենից). եւ երկուս՝ աստուածութեանն եւ մարդկութեան նորա խառնութեամբ (ի մարդեղութեան), եւ երեք (այսինքն երրորդ) միանձնութեամբ մտածելով (այսինքն լոկ ըստ մարդկութեան), կամ ʼի բաժանիլ հոգւոյն ʼի մարմնոյ ... խնդրէք սպանանել զիս՝ զայր մի. այս մարդկութեանն. Եփր. համաբ.: ՄԻԱՆՁՆՈՒԹԻՒՆ. որպէս Առանձնութիւն. միայնութիւն. *Բազմացուցանել բազմացուցից զմիանձնութիւնդ քո. Եփր. եբր.: Ուստի ասի ՄԻԱՆՁՆՈՒԹԵԱՄԲ, որպէս Առանձինն. *Նշան մովսէսի տուաւ եւ գեդէոնի. այլ որ միանձնութեամբ տուաւ նոցա, ո՞չ ահա առ ձեզ առաքեցաւ գործն յայտնի. Եփր. համաբ.: ՄԻԱՆՁՆՈՒԹԻՒՆ. որպէս Բացարձակ ինքնութիւն. բացարձակութիւն. ուստի Միանձնութեամբ ասի, որպէս Բացարձակապէս. *Ինչ մի միանձնութեամբ մեկնակի մեծ է իւրով բնութեամբ՝ ըստ միանձնն մեծութեան երկնի եւ երկրի եւ ծովու. Վեցօր. ՟Զ: *Լուսաւորն մեծ. իբրու թէ ինչ մի մեծանձնութեամբ մեկնակ՝ մեծ է ըստ միանձնութեան երկնից, երկրի եւ ծովու. իսկ այլքն եւս՝ որ կոչին մեծ, ոմն մեծ քան զընկեր իւր. Շիր.: