- ՄԻԱՒՈՐ
- (ի, աց.) NBH 2-0273 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 10c, 11c, 12c, 13c ա. μόνος solus, unicus ἐνικός singularis. Ունակ միութեան. միակ. մի միայն. եզական. պարզ. միեղէն. մի եւ նոյն յինքեան. *Եւ ոչ է իսկ մին միաւոր քրիստոս յերկուս բաժանեալ: Ո՞ է՝ որ զմի միաւոր շունչն ընդ ամենայն մարմինն սփռէ: Միաւոր է, եւ ներհակ ոչ ունի: Զերից հատածացն միաւոր զօրութեանն: Զմիաւոր ճշմարտութիւն հրամանացն քրիստոսի պատմել: Երրորդութիւն՝ միաւոր ըստ բնութեանն աստուածութեանն: Ոչ ասաց միաւոր կոչմամբ, բարւոյն, այլ՝ հանդերձելոց բարեացն: Երկինք յոգնակի, եւ երկիր միաւոր. զի այլ երկիր ոչ է. Պրպմ. ՟Խ՟Է: Կոչ. ՟Թ: Եւագր. ՟Ի՟Ը: Եղիշ. ՟Ե: Ագաթ.: Տօնակ.: Վրդն. քրզ. եւ Վրդն. սղ.: ՄԻԱՒՈՐ. իբր Միասնական. համագոյ. *Ընդ հօր միաւոր. Շար.: Նար. գանձ հոգ.: ՄԻԱՒՈՐ. որպէս Միաւորեալ ʼի միում անձին. ἐνοθείς, ἠνόμενος unitus, conjunctus. *Նոյն ինքն աստուած ճշմարիտ, եւ մարդ կատարեալ, միաւոր բնութեամբ. Խոսր. պտրգ. այսինքն միաւորեալ ֆիզիգապէս: ՄԻԱՒՈՐ. որպէս Միածին. միամօր. *Կայր գրկապատեալ ոտիցն ահաւոր, եւ ʼի վեր հայէր յոդին միաւոր. Տաղ.: *Զաւակ նորա միաւորն քրիստոս. միաւոր աղքատ զբնութիւնս ասէ. Վրդն. սղ.: ՄԻԱՒՈՐ. որպէս Մինաւոր. միայնակ. առանձնակեաց. միայնակեաց. *Միաւորքն եւ թախծեալքն նստէին անդէն ʼի տան. Մամբր.: *Մոնաքոսքն, որք են միաւորք. Մխ. դտ.: ՄԻԱՒՈՐ. Մօրինակ. միաբան. միակերպ, միապաղաղ. միացեալ. խառն. *Ի թագաւորէն սկսեալ մինչեւ յայն՝ որ յաղօրիսն նստէր, միաւոր եղեւ ամենեցուն կոծ. Լաստ. ՟Ժ՟Ա: *(Հետք յարդգողի) խիտ աստեղք են՝ բազումք, նուաղք. եւ յոյժ ընդ աղօտ երեւմանէն՝ միաւոր լոյսն տեսանի. Շիր.: ՄԻԱՒՈՐ. իբր Եզակի. *Բայց միաւոր ʼի դէմս յոբայ ասէ. Վանակ. յոբ.: ա. ՄԻԱՒՈՐ կամ ՄԻԴԱՒՈՒՐ. (2-1057) ա. Բառ անստոյգ, որպէս Միակերպ. կամ միօրինակ. *Ի թագաւորէն սկսեալ մինչեւ յայն, որ յաղօրիսն նստէր, միաւոր (այլ ձ. միդաւուր) եղեւ ամենեցուն կոծ (ʼի նինուէ). Լաստ. ՟Ժ՟Ա:
հայերեն բառարան (Armenian dictionary). 2013.